ค้นหาและแบ่งปันประสบการณ์การท่องเที่ยวในไทย ลงทะเบียน เข้าสู่ระบบ
    • โพสต์-1
    kae •  พฤศจิกายน 24 , 2560

    เค้าว่าโหด เค้าว่าลำบาก เลยต้องเทใจไป....

             อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว บางคนอาจจะจำสับสนกับดอยเสมอดาว จังหวัดน่าน แต่ที่อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว มีพื้นที่ครอบคลุมจังหวัดอุตรดิตถ์และพิษณุโลก  มีเนื้อที่ประมาณ 212,633 ไร่ และมีสภาพป่าค่อนข้างสมบูรณ์ ปกคลุมไปด้วยป่าธรรมชาติที่สวยงาม เป็นแหล่งต้นน้ำลำธาร สภาพพื้นที่โดยทั่วไปเป็นภูเขาสูงชัน  เป็นพื้นที่ชายแดนติดต่อแขวงไชยบุรี สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว  จุดเด่น คือ น้ำตกภูสอยดาว  และที่ขึ้นชื่อ คือ ทุ่งดอกหงอนนาค และการเดินป่าที่ใครๆก็บอกว่าโหด ถ้าบอกว่าเคยขึ้นภูกระดึงมาแล้ว บอกเลยว่าที่นีหนักกว่าเยอะมาก

     

    อุทยานแห่งชาติภูสอยดาว เที่ยวได้ตลอด เพราะโซนที่เป็นที่ทำการอุทยาน บนพื้นราบที่ยังไม่ขึ้นไปบนภู มีบ้านพักของอุทยาน มีลานกางเต๊นท์ สามารถจองที่พักได้จากเวปไซด์กรมอุทยานแห่งชาติ มีน้ำตกภูสอยดาว แต่ถ้าจะขึ้นภูสอยดาวชมทุ่งดอกหงอนนาค ทุ่งดอกไม้สีม่วงท่วมกลางต้นสน ต้องมาฤดูฝน แต่ถ้าจะพิชิตยอดภูสอยดาวที่ความสูง 2,102 เมตร จากระดับน้ำทะเล ต้องมาฤดูหนาวหรือตั้งแต่พฤศจิกายน เป็นต้นไป 

    (ข้อมูลบางส่วนจากเวปกรมอุทยานแห่งชาติ)

      ---->> การเดินทางครั้งนี้เราเลือกที่จะพิชิตยอดภูสอยดาว จริงๆแล้ว คืออยากมาชมทุ่งดอกหงอนนาค แต่เวลาไม่ได้ จนได้วันที่ลงตัวก็ 15 – 19 พ.ย. 2560 โดยมีผู้ร่วมทริป ทั้งหมด 4 คน หญิง 3 ชาย 1 บ้างก็รู้จักกันมานาน บ้างก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน และบ้างก็เพิ่งรู้จักกันก็ตอนเจอหน้ากันนี่แหละแต่ไม่น่าเชื่อว่าร่วมเดินทางด้วยกันอย่างกับรู้จักกันมานาน มีเรื่องที่ทั้งอยากรู้ เรื่องที่อยากเล่า เรื่องที่อยากระบาย ต่างๆนานา แต่ก็เฮฮากันไป ไม่แปลกที่เราชอบเดินทางไปโน่นไปนี่บ่อยๆ เพราะจุดหมายปลายทางไม่สำคัญเท่าเรื่องระหว่างทาง และเพื่อนร่วมทาง คนเราไม่รู้จักกันมาก่อน เพิ่งจะเห็นหน้ากัน แต่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน 4 คืน 4 วัน มันต้องมีอะไรที่ชอบเหมือนกัน หรือไม่ก็บ้าพอกัน แต่เราเชื่อว่าทุกอย่างไม่ใช่เรื่องบังเอิญ 

     

    เราเริ่มออกเดินทางจากรุงเทพฯ วันที่ 15 พ.ย. 60 หลังเลิกงาน และกว่าจะโน่นนี่นั่นก็มืดมาก จนออกประมาณสองทุ่มกว่าๆ โดยรถส่วนตัว ก็ขับไปเรื่อยๆ มุ่งหน้าพิษณุโลก แวะโลตัสอยุธยาซื้อของกิน ของใช้ที่จำเป็น เพราะจากที่อ่านรีวิวชาวบ้านมา ไม่มีอะไรขายบนภูสอยดาวเลยต้องเตรียมไปเอง ขับไปเรื่อยๆ เข้านครสวรรค์ พิจิตร พิษณุโลก มุ่งตรงไปยังอ.ชาติตระการ ระหว่างทางไม่มีใครหลับ เพราะเม้าท์กันตลอดทาง และน้องก็ขับรถได้อึดจริงๆ นับถือๆ จนเข้าเส้นทางไปอำเภอชาติตระการ ถนนค่อนข้างมืด ไม่มีไฟส่องทาง ทางโค้งเยอะมาก แต่เราก็ยังเฮฮาต่อไปกับการแซวกัน ฟังเพลงทุกแนว โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง ที่ฟังแล้วต้องคิดตาม 555+ 

     

     

     

    และแล้วเราก็ถึงจุดหมายคือ บ้านพักอุทยานแห่งชาติภูสอยดาว ณ เวลา 04.24 น.  ไม่ได้บอกใบ้อะไรแต่อย่างใด 55555+

     

    ปล. เราจองบ้านพักออนไลน์จากเว็บไซต์กรมอุทยานแห่งชาติ จองแล้วก็จ่ายตังค์ที่ธ.กรุงไทย ง่ายๆ ถ้าจองไว้แล้วมาถึงตอนไหนก็เข้าพักได้เลยตอนแรกคิดว่าน่าจะถึงประมาณเที่ยงคืนหน่อยๆ แต่ก็มาเรื่อยๆ  พอถึงก็แปรงฟันนอนเลย (แต่ไม่รู้คนอื่นอาบน้ำกันป่าว) พรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากัน 

     

    16 พ.ย. 60 

    ---->>> ตื่นเช้าๆ กับบรรยากาศดีๆ ฟังเสียงน้ำ ริมธารข้างบ้านพัก ที่ทำการอุทยานมีบ้านพัก 4 หลัง แต่หลังที่เราพัก มี 2 ห้อง นอนได้ 4 คน มีร้านค้าสวัสดิการ ที่มีอาหารตามสั่ง และของชำขาย มีบ้านพักเจ้าหน้าที่ และจุดบริการนักท่องเที่ยว 

     

     บริเวณบ้านพักอุท่ยาน

     

     

     ริมธาร น้ำใสๆไหลเย็นๆ หน้าบ้านพัก

     

     

    มีที่กางเต๊นท์ริมธารด้วย ถ้าใครชอบก็จองที่กางเต๊นท์กับอุทยานได้เลย

     

     

                 ประมาณ 9 โมงหน่อยๆ ทุกคนก็เก็บข้าวเก็บของ เตรียมขึ้นเขากัน แล้วก็ไปยังศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ลงทะเบียน (การลงทะเบียนนักท่องเที่ยวที่จะขึ้นภูสอยดาว ละเอียดดีนะ มีให้ใส่บุคคลที่ติดต่อได้กรณีฉุกเฉิน ไว้ด้วย เผื่อเป็นอะไรจะได้แจ้งทางบ้านได้ถูก จากนั้นก็รวบรวมของที่จะให้ลูกหาบแบกขึ้นไป มาชั่ง เมื่อชั่งของเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็จ่ายตังค์คะ ค่าสัมภาระ กิโลกรัมละ 30 บาท (ของพวกเรารวมๆแล้ว 44 กก.) ค่ากางเต็นท์ คนละ 30 บาทต่อคืน (เราเอาเต็นท์ไปเอง) ค่าสัมภาระใบละ 5 บาท (อันนี้งงอ่ะ ทำไมต้องแยกหลายใบ แทนที่จะชั่งร่วมๆกันแล้วใช้ไม่กี่ใบ ฝากบอก ถ้าใครจะชั่งนน.สัมภาระ แนะนำให้รวมของเล็กๆน้อยๆไว้ในถุงเดียวกันนะคะ) ค่าขึ้นยอดภู บวกเพิ่มคนละ 500 บาท ค่ามัดจำขยะ 200 บาท (ขาลงก็ถือถุงขยะมาด้วย แล้วเอาขามัดจำคืน ^^) รวมๆก็หลายตังค์อยู่ เสร็จแล้วเจ้าหน้าที่ก็จะแนะนำให้เอาน้ำเปล่าติดตัวเวลาเดินขึ้นเขาคนละ 2 ขวด (ขวดประมาณ 0.5 ลิตร) แล้วก็เอาเอกสารหลักฐานตอนลงทะเบียนใส่ถุงซิปล๊อคอย่างดี ติดตัวไปด้วย 

    ด้านหลังสองสาว คือจุดบริการนักท่องเที่ยว


     

     

    จากนั้นเราก็ไปทานข้าวเช้ากันที่ร้านค้าสวัสดิการภูสอยดาว ฝั่งตรงข้ามกับศูนย์บริการนักท่องเที่ยว เมนูไม่ต้องคิดเลย กระเพราะไก่ไข่ดาว แล้วก็สั่งข้าวห่อสำหรับกินกลางวัน ระหว่างเดินทาง เราสั่งข้าวหมูกระเทียม

     

     

     ร้านค้าสวัสดิการ สั่งข้าวมากินกันก่อน

     

     

     

     มีมุมสวยๆ ไว้ถ่ายรูปด้วยนะ

     

     

     

     

    จากที่เราอิ่มกันเรียบร้อยแล้วเราก็มานั่งรถอีต๊อก เป็นรถบริการจากที่ทำการไปยังเส้นทางเดินเท้า ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ก่อนเดินเท้า 

     

     

    ถึงแล้วววววววว น้ำตกภูสอยดาว ก่อนทางเดินขึ้นเขา

     

     

      ด่านเก็บค่าบริการ ตรงน้ีเราไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย แค่เราแจ้งชื่อกับเอาเอกสารในถุงซิป ที่เจ้าหน้าที่ตรงจุดบริการนักท่องเที่ยวให้เรามา แสดงกับเจ้าหน้าที่ โชคดีมั๊ย โชคดีนะ วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี มีคนขึ้นไปบนลานสน แค่ 2 กลุ่ม  คือก่อนหน้าเรา 1 กลุ่ม และกลุ่มเราอีก 4 คน ดังนั้น การเดินไปในเส้นทางนี้ ก็มีแต่เรา

     

     

    ไม่ลิมที่จะเก็บภาพก่อนเดินขึ้น ตอนนี้หน้ายิ้มๆอยู่

     

    เพลิดเพลินกับถ่ายรูปกับน้ำตกภูสอยดาวกันนิดหน่อย 

     

     

     

     

    เราก็เริ่มเดิน เวลาประมาณ 11.00 น. มีป้ายบอกลานสนภูสอยดาวก็ 6.5 กิโลเมตร

    ทางเดินป่าของเรามีทั้งหมด 5 เนิน คือเนินส่งญาติ เนินปราบเซียน เนินป่ากอ เนินเสือโคร่ง และเนินมรณะ

    ชื่อแต่ละเนินก็ เริ่มหวั่นละ

     

     เริ่มเดินๆ เดินเข้าไปปุ๊ป ก็เจอบันไดเลยจ้า

    และทางซ้ายมือก็เจอศาลเจ้าปู่ภูสอยดาว ไหว้และขอพรให้เราเดินทางปลอดภัย สาธุ สาธุ สาธุ

     

                 จากนั้นก็เดินต่อไป ทุกคนมีเป้คนละใบ น้ำหนักน่าจะประมาณคนละ 4 กก.ได้ มีเสบียงขนม ช็อคโกแลต ลูกอม เจลลี่ ส้ม และไข่ ที่ทุกคนเปลี่ยนกันถือ เหมือนเป็นเกมส์ ที่ห้ามไข่แตกเด็ดขาด แต่กระเป๋าน้องชายเราหนักแค่ 10 กก. เพราะน้องแบกกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นเอง น้องบอกชิวๆ ก่อนเดินทุกคนก็จะฉีดยากันยุง เพราะรู้ว่ามีแมลง มีตัวคุ่น เราเป็นคนแพ้ง่าย เราก็ฉีดปะโลมทั้งตัวเลย

    มีเดินข้ามลำธารด้วยไม้ไผ่ ก็มีแอบกลัวเหมือนกัน กลัวตกน้ำ แต่ก็ผ่านมาได้

    เดินไปตามลำธารไปเรื่อยๆ ได้ยินเสียงน้ำไหล ไปเรื่อยๆ เดินชิวๆ (รึเปล่า)

    รักต้นนี้จัง

    เราชอบที่มีต้นไม้ใหญ่ๆ มีมอส มีใบไม้ ใบใหญ่ๆ มีดอกไม้ ดอกหญ้า น่ารักๆ

    มีต้นไม้ล้มขวางทางเดินด้วย แต่ก็มุดๆลอดๆไปได้

     

    เดินมาซักพักใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง ก็ถึงเนินส่งญาติ คือถ้าไม่ไหวเนินนี้กลับก็ได้นะคะ

    แค่เนินแรก ก็เริ่มปีนป่ายขึ้นเขาบ้างแล้ว แบบ3 ก้าวแล้วหยุดพัก มีหอบ มีใจเต้นแรง แต่เราก็ไหว มีไม้ค้ำช่วยก็จะดีหน่อย ช่วยพยุงตัวเองให้ไปได้

     

    ต่อมาก็เป็น เนินปราบเซียน บอกเลยหนักกว่าเนินส่งญาติ และมีป้ายบอกระยะทางด้วย

     

    ของกินที่แบกมาก็กินตลอดทาง ตัวก็จะเบาลงเรื่อยๆ 

     

    มีความเหนือย และมองลงไปข้างล่าง อืม เราเดินขึ้นมา !!!!

     

     เดินมาซักพัก ก็เจอแคร่นั่งพัก ตอนนั้นเกือบบ่าย 2 ละ ก่อนถึงเนินเสือโคร่ง ถึงเวลากินข้าวบ้าง มันเป็นหมูกระเทียมที่อร่อยมากกกกกกก

     

    และผู้มีสัญญาณโทรศัพท์ตลอดเวลาคือน้องชายเรานั่นเอง เพราะใช้ AIS ทุกคนก็จะอิจฉาเบาๆ เดินๆไปก็มีเสียงไลน์ดังเป็นพักๆ ขอนอนแชทแป๊ป

     

    กินข้าวกันเสร็จแล้วก็ออกเดินทางกันต่อไป เป็นเนินป่ากอ  แล้วอยู่ๆฟ้าก็มืดมา เอ้าฝนตก ทำไงละ แต่เราเตรียมตัวมาดี เรามีเสื้อกันฝน เราเลยต้องเอาเสื้อกันฝนออกมาใส่กัน

     

    แล้วก็เดินต่อ ถึงเนินเสือโคร่ง เนินนี้มีต้องปีนเบาๆ และด้วยฝนตกด้วย ต้องระวังมากๆ

    เราก็ยังคงเดินกันต่อไป ไปถึงเนินมรณะ

    ตอนนี้ฝนเริ่มจะหยุด แล้วโชคดีมากเราเห็นหมอก ที่ลอยขึ้นมา มันสวยและสดชื่นมาก เราสนุกกับการถ่ายรูปมาก เพราะมีทั้งภูเขา ป่าไม้ เมฆที่ลอยอยู่ไกลๆ กว่าจะถ่ายรูปกัยเสร็จก็นานอ่ะ จริงๆคือเหนื่อย 55555+

    ชอบบรรยากาศหลังฝนตกจัง มันก็จะเจอเมฆลอยๆ แบบนี้แหละ

    เราเสียเวลากับบรรยากาศตรงนี้นานมากๆๆๆ สูดอากาศให้เต็มปอดไปเลย

    จากนั้นเราก็เดินต่อ จากเนินมรณะไปถึงลานสนภูสอยดาว แค่ 0.5 กม.เอง แต่เนินนี้มันชันจริงๆ แต่เราก็ผ่านมันมาได้

     

    เจอป้ายนี้ชื่นใจขึ้นมาเลย อีกแค่ 500 เมตร เราก็จะถึงลานกางเต๊นท์แล้วววววว

     

     

    ป้ายนี้สินะ ที่ใครๆเค้าต้องถ่ายรูปกัน มันก็จะเหนื่อยๆเพลียๆหน่อย

    เดินต่อไปเรื่อยๆ จนถึงลานสน ตอนนั้นเวลาประมาณ 5 โมงเย็นจ้า พระอาทิตย์ก็จะเริ่มตกแล้ว แต่วันนี้มีฝน ฟ้าเลยครึ้มๆนิดหน่อย

     

    จุดบริการนักท่องเที่ยว ไปถึงก็ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ เอาของที่ลูกหาบแบกขึ้นมาให้ เช่าเตา ซื้อถ่าน เช่าถังน้ำ ขันน้ำ แผ่นรองนอน เราต้องเอาใบสีชมพูที่ติดมาไปให้เจ้าหน้าที่ลงว่าเราเอาอะไรไปบ้าง แต่ยังไม่ต้องจ่ายตังค์นะ ลงไปจ่ายข้างล่าง

       **ขอบอก ที่นี่มีชาบูดอยนะคะ สามารถสั่งจากจุดบริการนักท่องเที่ยวด้านล่างได้เลย ชาบูดอยชุดละ 399 บาท เราเลยสั่งไป 1 ชุด สำหรับทานกันเย็นพรุ่งนี้ ส่วนเย็นนี้ก็กินของที่เราเตรียมมาก่อนละกัน

    ถังน้ำสีแดงและน้ำเงินนั่นแหละ ที่เราใช้ตักน้ำมาอาบ มาใช้กัน เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปลำธารและห้องน้ำมาฝาก

     

     

    อยู่ๆก็มีสายหมอกผ่านมา สดชื่นจัง

     

    ลานสน มีเต๊นท์ของอุทยานไว้บริการด้วยนะคะ หากใครไม่ได้นำเต๊นท์มา

     

                      *** ที่นี่มีห้องน้ำแยกชาย-หญิง แต่ไม่มีน้ำในห้องน้ำ นักท่องเที่ยวต้องเอาถังน้ำไปตักจากลำธารใกล้ๆกับห้องน้ำ แ่ต่ห้ามลงไปเล่นหรืออาบน้ำในลำธารนั้นเด็ดขาด ***

     

    • โพสต์-2
    kae •  พฤศจิกายน 27 , 2560

    อาหารการกินบนภู.... กับชาบูดอย

    อาหารที่เราเตรียมมาก็แค่ ข้าวสาร มาม่า ปลากระป๋อง อาหารซองสำเร็จ น้ำพริก แม๊กกี้ (อันนี้เพิ่มความอร่อยได้ดีจริงๆ) และที่สำคัญ ไข่ไก่ .... ที่ทุกคนรักมาก คือต้องถือมาเอง และก็ไม่แตก เราแค่ถือมาแพ็กเดียว แต่เราเจอคนเค้าถือมาเป็นถาด....

     ทริปนี้ถ้าไม่มีน้องชายเรา เราคงได้กินแต่มาม่า เพราะเราหุงข้าวในหม้อสนามไม่เป็น 55555  ซึ่งผู้หญิงเราก็แค่คอยเอาอาหารซองไปอุ่นให้ร้อน เมนูวันแรกก็จะเป็นอาหารซองสำเร็จ ฉีกซองกินได้เลย แต่เราก็เอาไปอุ่นก่อนเพื่อความอร่อย ก็มีต้มมาม่าใส่ไข่ได้

     

    ไข่ต้ม สำหรับห่อไปกินตอนขึ้นยอดภูสอยดาว กินไข่คนละฟอง 55555+ 

     

    ชาบูดอย ที่เราสั่งไว้ มากินสำหรับคืนที่ 2 มันก็อร่อยๆๆ กว่าที่กินข้างล่าง ก็เหมือนสุกี้แหละ เครื่องจัดเต็ม

    แต่มันอร่อย คือทุกอย่างบนภู มันก็จะอร่อยๆเป็นพิเศษ

     

    • โพสต์-3
    kae •  พฤศจิกายน 27 , 2560

    ปีนเขาภูสอยดาวกันคะ

    17 พ.ย. 60

    ----->>> ตื่นเช้า ล้างหน้าแปรงฟัน ด้วยน้ำที่เย็นๆเหมือนเอาน้ำออกจากตู้เย็นมา หรือใครจะอาบน้ำก็ได้นะ เช้านี้เราหุงข้าว 2 รอบ เพราะเราต้องเตรียมข้าวไปกินบนยอดภูสอยดาวด้วย กับข้าวเราที่เอาไปกินบนยอดภูคือ ไข่ต้ม และปลากระป๋อง 555+ 

     

     

     

    ลงทะเบียนที่จะขึ้นยอดภูสอยดาวกับเจ้าหน้าที่ เค้าก็จะมีหมวก safety กับถุงมือให้ จริงๆมีสายคาดเอวไว้สำหรับโหนด้วย แต่เราไม่เอาไปกัน (มันหนัก) ขึ้นยอดภูวันนี้มีแค่ 5 คน คือกลุ่มเรา 4 คน น้องอีกกลุ่มหนึ่ง 1 คน และเจ้าหน้าที่อีก 2 คน ดีงามมาก

     

     

    เดินเข้าป่ากันจริงๆ จากทุ่งหญ้า และต้นสน ตอนนี้เราก็เข้าป่าเข้าดอยของจริง
    ** ทางลาดชันโปรดระมัดระวัง

     ตอนแรกๆทางก็เดินไม่เท่าไหร่ ซักพักมีต้องจับเชือกด้วย เอาละสิ งานยากมาละ แต่เราก็เดินกันต่อไป มีเจ้าหน้าที่ประกบหน้าหลัง ทางเดินขึ้นยอดภูสอยดาวนีมี 10 สถานีจ้า มาดูเลยแต่ละสถานีมันโหด มันยากขนาดไหน ตอนเรารีวิวของคนอื่น ไม่ค่อยได้เห็นทางโหดขนาดนี้ แต่ด้วยความที่เราชอบถ่ายรูป เราก็พยายามเก็บภาพด้วยมือถือนี่แหละ เพราะถ้าเป็นกล้องตัวใหญ่ก็คงไม่สะดวก

    สถานีที่ 1 ไผ่กรงจักร ก็จะเจอต้นไผ่ที่มีตรงข้อเป็นเหมือนจักร

    รูปมันจะเบลอๆหน่อย เนื่องจากคนถ่ายยืนหอบ 55555+


    สถานีที่ 2 ห้วยลึก แค่สถานีที่ 2 เราก็เริ่มเกาะเชื่อกกันละจ้า

    ถานีที่ 3 เมเปิ้ล ก็จะเจอใบเมเปิ้ลสีแดง สวยงามตามท้องเรื่อง


    สถานีที่ 4 ดงกล้วยป่า ก็จะเต็มไปด้วยต้นกล้วยป่า ต้นสูงและใบก็จะใหญ่กว่าที่เราเคยเห็นที่บ้าน


    สถานีที่ 5 เริ่มปีนเขา ตอนนี้หน้าก็จะยิ้มสู้หน่อยๆ เพราะมองไปตามทางแล้วถึงกับต้องอืม.....

     


    นี่แหละคือสิ่งที่เราไม่เคยได้ไปสัมผัสกับการเดินป่าจากที่เราเคยไปมา นี่เป็นที่แรก ที่โหดมากสำหรับเรา แต่มันคือ สติ ทุกย่างก้าวล้วนแต่ต้องมีสติ และตัดสินใจให้ดี ทั้งสูงและชัน ใช้ทั้งพลังแขนและขา แต่เรายังยิ้มได้ ลุยกันต่อ ฮึบ

     


    พักเหนื่อยก็กิน เติมความหวานจากขนมที่เราพกมา และก็เริ่มมีสัญญาณโทรศัพท์ เพราะได้ยินเสียงไลน์ดังขึ้น และมีตามงานด้วย

     


    สถานีที่ 6 ที่พักริมผา ก็ขอพักหน่อย 

    สถานีที่ 7 หวายป่า 

     

    สถานีที่ 8 ทางหมูป่า คืดบอกเลยว่าไต่เขาแบบคลานไปเลยทีเดียว

     

    ภาพนี้ไม่แน่ใจสถานีไหน เดินขึ้นไป 2-3 ก้าว พักแล้วก็มีคลานบ้าง 

    สถานีที่ 9 ดงเลียงผา

    ก่อนจะถึงสถานีที่ 10 ก็จะมีป้ายเตือน อันตรายหน้าผาสูงชัน อันนี้แหละมันน่ากลัวจริงๆ ถ้าพลาดคือตกเขาเลยทีเดียว

    ก็ยังยิ้มสู้ตาย แม้จะขาสั่น

     

    สถานีที่ 10 จุดโรยตัว อันนี้ก็เสียวได้ใจ คือโรยตัวจริงๆ


    เจ้าหน้าที่คอยช่วย และดูความปลอดภัยให้ตลอด

     

     

      

    แล้วเราก็ถึงจุดสูงสุดที่ 2102 เมตร จากระดับน้ำทะเล เวลา 11.30 น. ใช้เวลา 3 ชั่วโมงกับระยะทาง 2 กิโลเมตรจ้า 

    ข้างบนนี้มีต้นกุหลาบพันปีด้วย แต่ช่วงนี้ยังไม่ออกดอก

     

           

     

         
    • โพสต์-4
    kae •  พฤศจิกายน 28 , 2560

    พิชิตยอดภูสอยดาว 2102 msl.

    และแล้วเราก็มาถึงจนได้ มันสุดยอดมาก กับความอึด ความใจสู้ของพวกเรา บอกเลย ไม่ง่าย และไม่ยากจนเกินไป

    ใช้เวลาอยู่นั่นนานมากกกก กินข้าวเที่ยงกัน คุณลุงเจ้าหน้าที่แบ่งปลาทูมาให้เรากินด้วย มันอร่อยมากกกก ใช้เวลาถ่ายรูปนานมาก เรารบกวนน้องที่ร่วมเดินทางมากับเราช่วยถ่ายรูปเรา  4 คน โดยต้องหันหลังให้หน้าผา แล้วถ่ายรูปให้พวกเรา แต่น่าสงสารน้องกลัวความสูง แต่น้องเก่งมากที่ขึ้นมาด้วย แต่เสียดายที่หมอกเยอะมาก ไม่ค่อยเห็นพื้นข้างล่าง แต่เราก็รอจนหมอกจาง เลยทำให้เห็นข้างล่าง ตรงที่เป็นลานสน ที่ที่เราเริ่มเดินมา มันไกลมากจริงๆ แต่ป้ายบอกระยะทาง 2 กิโลเมตร แล้วเราก็เริมเดินลงคะ เวลา 13.00 น. เวลาลงก็จะไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเท่าไหร่ ไปถึงลานสนเวลาประมาณ บ่าย 3 ครึ่ง 

     

    <<<<  พอเราออกจากป่ามา เราก็หาฟืนไปก่อไฟกันคะ ช่วยๆกันแบกฟื้นกันไปคะ >>>>

    ปล. เจ้าหน้าที่บอกว่าเราทำเวลาได้ดีจากที่เดินไป-กลับ ออก 08.30 น. กลับมาถึงลานสน 15.30 น.  แต่ไปอยู่ข้างบนนั้นนานไปหน่อย 

     

    • โพสต์-5
    kae •  พฤศจิกายน 28 , 2560

    ณ ลานสนภูสอยดาว ^^

     

    ดอกหงอนนาค ที่ยังพอมีให้เราได้เห็นบ้าง

     

    <<<<  จบทริปเทใจไปภูสอยดาว สิ่งที่ได้กลับมาคือขาลาย จากยุงและตัวคุ่นกัด 555555+

    ** แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ มิตรภาพของเพื่อนร่วมทาง เรื่องราวความประทับใจต่างๆ ก็ยังคงอยู่ในความทรงจำ **

    ---- >>>> ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้า รักนะภูสอยดาว ^____^