ขอเกริ่นเบาๆ สำหรับการเดินทางครั้งนี้ก่อนว่า ก่อนหน้านี้ คุยกับ ผช อยู่คนนึงได้สักพัก ถึงจุดเปลี่ยนจริงจังคือวันปีใหม่ที่ทำให้รับรู้ได้ว่า เขาเปลี่ยนไป และรับรู้ได้ว่าเรากำลังโดนเท เลยอยากหนีไปไหนไกลๆ ไปพักใจ และภูกระดึงก็ผุดขึ้นมาในหัว ตัดสินใจลางานและไปอย่าง งงๆ โดยไม่ได้ฟิตร่างกายหรือจองใดๆ เลย ( ไม่แนะนำอย่าทำตามนะเด็กๆ )
คนมักจะพูดกรอกหูเสมอว่า ไปภูกระดึง พิสูจน์รัก ไปกลับมาไม่รักกันมากกว่าเดิมก็เลิกกัน ซึ่งนั่นเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เราไม่กล้าชวนใครไป เพราะเรากลัวอย่างหลัง แต่ทริปนี้มันก็ทำให้เราได้ข้อคิดหลายอย่างเหมือนกันนะ เลยอยากจะมาแชร์ให้ฟัง บางทีรักแท้อาจไม่ต้องมี แค่ดูแลรักที่มี ให้ดีที่สุดก็พอ
ภูกระดึง ไม่ยาก แต่ไกล ที่บอกว่าไม่ยากเพราะ มีจุดแวะพักระหว่างทาง มีของขายไปเรื่อยๆ แทบไม่ต้องแบกอะไรขึ้นไปเลยนอกจากร่างของตัวเอง บนภูก็มีที่พัก มีห้องน้ำ มีเต้นท์ให้แค่ลากตัวเองไปให้ถึงมีที่นอน
แต่ไกล เพราะระยะทางเดินขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ประมาณ 5 กิโลได้ แต่ทางส่วนใหญ่จะกว้าง โล่งทำให้เดินไม่ยาก มีแค่ช่วงท้ายๆ ที่ต้องมีการปีนป่ายกันเล็กน้อย
ตลอดการเดินทาง เราจะได้เห็นมิตรภาพของผู้คนอยู่เรื่อยๆ ทุกๆคนจะคอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน การเดินทางขึ้นภู ทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น และได้เรียนรู้ว่า ตัวเราเองเนี่ยแหละ คือคนที่จะต้องก้าวเดินต่อไป แม้ว่าจะมีเขาหรือไม่มีก็ตาม
ถามว่าเห็นคนที่ทะเลาะกันมั้ย ตอบเลยว่าเห็นนะ ส่วนตัวคิดว่า การเดินขึ้นภู อาจทำให้เรา ได้เห็นน้ำใจของคนมากขึ้น แต่อย่าเอาการเดินทางมาวัดหรือพิสูจน์ความรักเลย เพราะเรารักไม่ใช่เพื่อพึ่งพิง แต่เรารักเพื่อมีความสุข ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกความรัก และขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ
