แนะนำสถานที่ !!
บ้านป้าเกล็น หรือเหมืองสมศักดิ์ บ้านเล็กในป่าใหญ่ ที่สร้างขึ้นอย่างเรียบง่าย ด้วยความรักความผูกพันธ์ ของ ป้าเกล็นที่มีต่อคุณสมศักดิ์ชายคนรัก จนสกลายเป็นตำนานรักอันยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง เคียงคู่กับตำนาน ความรุ่งโรจน์ของเมืองปิล๊อก หากใครได้มาเที่ยวเมืองปิล๊อก แน่นอนอีกหนึ่งจุดหมายปลายทาง ที่นักเดินทาง ทุกคนต้องไม่พลาดที่จะแวะมาสัมผัส บ้านหลังน้อยแสนอบอุ่น รวมถึงมาชิมรสชาติเค้กสูตรต้นตำรับ ฝีมือ ป้าเกล็น ที่ความหวาน หวานไม่แพ้ตำนานรักอันโด่งดังนี้เลย นอกจากตำนานรักอันมีชื่อเสียงโด่งดังของป้าเกล็นแล้ว ขนมเค้กฝีมือป้าเกล็นที่โด่งดังในเรื่องของรสชาติ ทำให้ นักเดินทางหลาย ต่อหลายคนติดใจและพูดถึงความอร่อยและหอมหวานของกันมานักต่อนัก เค้กบ้านป้าเกล็นเป็น เค้กสูตรดั้งเดิมที่คุณป้าลงมือทำ ด้วยตัวเอง เค้กมีหลากรส ทั้ง รสช้อกโกเล็ต แครอทท้อปปิ้งมะนาว เค้กกล้วย น้ำว้าโรยหน้าด้วยอัลมอนด์ เค้กกาแฟ เค้กส้ม ให้เราเลือกตักทานกันได้ตลอด แถมมีกาแฟ น้ำชา โอวัลติน ดื่มให้ชุ่มคอคู่กันไปอีกด้วย
ข้อมุลจากเว็ปและอ่านเพิ่มเติมได้ที่..http://www.paiduaykan.com/76_province/central/kanjanaburi/parglen.html
เราออกเดินทางกันแต่เช้ากับกลุ่มเพื่อน โดยจะไปเที่ยวเขื่อนศรีนครินทย์และน้ำตกเอราวัญกันก่อน หลังจากนั้น ตอนกกลับช่วงเย็นๆเราก็แยกตัว เดินทางไปสู่ปิล๊อกกันต่อ
กว่าจะเดินทางกันมาถึง ก็ประมาณทุ่ม1 พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เส้นทางมืด โค้งเยอะ เลยขับขึ้นมากันช้าๆๆเน้นปลอดภัยไว้ก่อน.
นี่เป้นครั้งแรกของการมาเที่ยวแบบกางเต้นท์ของผม ช่วงที่มาเที่ยวครั้งนี้เป็นช่วงปีใหม่ คนเยอะมาก กางเต้นท์ติดกันไปหมด แต่อากาศถือว่าหนาวใช้ได้เลย เย็นสบายยยย..
แน่นไปอีก 55
ขับรถมาเที่ยวเนินช้างศึก ตรงนี้ก็สามารถมากางเต้นท์ได้นะครับ แต่ลมแรงมาก ระวังเต้นท์ปลิวววววว..
มาหาไรกินที่ตลาดบ้านอีต่อง หลังจากที่เดินตลาด ได้พบเจอกับร้านเค้กร้าน1 มันเลยทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า เห้ย!! ที่นี่ดังเรื่องเค้กนี้หว่าาา ใครมาต้องมากินถึงจะเรียกได้ว่า ถึงปิล๊อก ในหว่างที่รอ มองหาเจ้าของร้าน เหมือนจะไม่รู้ เลยตัดสินใจ เดินเที่ยววัดก่อนดีกว่า เด๋วค่อยกลับมากิน
หลังจากที่เดิน ชมนกชมไม้ ชมวัดกันเสร็จ เราก็เดินกลับมาที่ร้านเค้กร้านเดิม แต่สิ่งที่เราเห็นคือ!! เค้กหมดตู้!! WTF หันไปมองข้างๆร้าน เห็นเด็กวัยรุ่นจัดปาร์ตี้กินเค้กกันอย่างอร่อย ระหว่างกินก็ชมไปกันว่า เค้กอร่อยมาก ละมุ่นลิ้น ซ๊อกโกแลคอย่างเต็ด ด้วยความที่เล็งว่าจะกินเค้กให้ได้ แต่ที่ร้านหมด+กับความโมโห(หิว) เลยตัดสินใจ ลงไปหา ป้าเกล็นเจ้าของร้านเค้ก เพราะคิดว่ามันต้องยังมีเค้กเหลือ ให้เรากินแน่ๆ ..
ปากทางเข้า แค่เห็นป้าย(ห้ามรถธรรมดาลงไปโดยเด็ดขาด)ก็เสียวแล้ว นี้เป็นทริปแรกของผม ที่ต้องมาลุยป่าอะไรแบบนี้ และนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นให้ผมเดินทาง ท่องเที่ยวสายป่า มาจวบจนถึงทุกวันนี้ ..
เข้าสู่โลที่2 ทางเริ่มยกระดับความยากมากขึ้น หินเริ่มก่อนใหญ่มากขึ้น ทางเริ่มชันมากขึ้น แต่ก็ยังคงขับไปได้ ถูๆไถ่ๆไป ..
เข้าสู่กีโลที่ 3 โอ้วมายก๊อดดดดด ทางชันมาก เบรคไม่ค่อยอยู่ หินลอย ไถลล้มไปรอบ1 หน้านี้เสียเลยครับ หันไปมองคนซ้อน พร้อมถามว่า "" กลับรถ กลับใหม? "" แต่คนซ้อนใจเด้ด ตอบกลับมาว่า " ขับมาตั้งไกลแล้วนะ นี้คงไกล้จะถึงแล้ว สู้อีกซักหน่อยเถอะ "" ผมเลยมุ่งหน้าขับต่อไป กลับกับ คนซ้อนเดิน (บางช่วงไม่ไหวจริงๆ ต้องปล่อยให้ลงเดิน ไม่งั้นล้มยับ) ..
หนักใจ เหนื่อย ล้า เพลีย กูมาทำอะไรของกูอยู่ตรงนี้ว่ะเนี้ย !!
หลังจากขับกันมาอย่างยาวนาน ใช้เวลาไปเท่าไรไม่รู้จำไม่ได้ล่ะ แต่รู้ว่าเป็นชั่วโมง กะใอ้แค่ 4 กิโล ก็จะมาถึงทางตรงๆ ง่ายๆอีกครั้ง แล้วก็จะเจอป้าย ที่เขียนว่า ""ใจมันได้"""" ถุ้ยย ไม่ใช่ ป่ายของเหมืองสมศักดิ์ ..
ยินดีต้อนรับบบบบบ นะครับผมม..
ขับเข้ามา เลย ลำธารมาหน่อยก็ถึง บ้านเล้กในป่าใหญ่ของป้าเกล้นแล้วครับ ..
ถึงซ่ะที เหนื่อยอิบอายย!!
ด้วยความโมโห(หิว)+เหนื่อย+ล้า+หมดใจ เลยทำให้เค้กของป้าเกล็น แม่งโครตเพอรเฟค อร่อยมากมาย +กับบรรยากาศเย็นๆ ชิวๆ นั่งจิบชากับเค้กซ๊อกโกเลต(ที่แม่งบอกละมุ่นลิ้น) อร่อยและฟินมากๆๆ
มีเค้กหลากหลายรถชาติ แต่ไม่รู้ทำไม ไปกินแต่ซ๊อกโกเลต(เพราะไอ้พวกเด็กพวกนั้นแหละ) แต่ก็อร่อย สมคำร่ำลือจริงๆ ไม่เสียดาย หรือเสียใจ แม้แต่น้อยที่ิคิดขับเข้ามา..
อร่อย ฟินเวอร์ ..
เหล่าบรรดา ผู้พิชิต ทั้งหลาย ที่เค้ามาหา เยี่ยมเยือนป้าเกล็น บ้างก็มาเพราะอยากกินเค้ก บ้างก็มาเพราะอยากเทสรถ บ้างก็มาเพราะความคิดถึง ..
ใหนๆก็มาแล้ว จะไม่ติดสติกเกอร์ ก็คงจะไม่ได้ เลยไปงั้นสติกเกอร์จากตัวรถ มาแปะมันซ่ะเลย!! 
มีสมุดให้เขียน ความในใจ(ทางอย่างโหด) ความประทับใจ(ห้องน้ำสวยมาก) ความรู้สึก(เค้กอย่างฟิน) เป็นที่ระลึก ไว้ตราตรึงใจเราไปตลอดกาล ..
ล่าก่อนครับป้า ไว้ผมจะมาหาใหม่นะครับ ^^
หลังจากตอนแรกที่ ฝึกสกิลในการขับในป่า ขับบนหิน ขับขึ้นเขา - ่ลงเขามาแล้ว ขากลับก็เลยดูไม่ค่อยยากมาก ช่วงใหนที่ชันมากๆ ก็ปล่อยให้คนซ้อนลงเดิน(ฮ่าๆ จริงๆก็หลายช่วงเลยแหละ) 
ขับไป จอดไป ชิวๆเรื่อยๆไม่รีบ ..
ขอซักหน่อย ไม่ได้มากันง่ายๆนะเฟ่ยยยย!! 
