ทริปนี้ค่อนข้างฉุกละหุก พี่ที่ทำงานบ.เก่า (ที่ลาออกไปแล้วเหมือนกัน) ชวนขึ้นเหนือแบบอีกอาทิตย์นึงจะไป!! (พี่เค้าจะไปงานแต่ง หาเพื่อนเดินทางด้วย) ด้วยความรู้สึกที่ว่า อยากไปท่องมอไซด์อีกรอบ เลยบอกว่า เราไปด้วย พักด้วย แต่อาจจะไม่ได้ไปไหนด้วย (คือแยกไปคนเดียวเลย) 

“ ถามว่าทำไมชอบไปแบบคนเดียว ด้วยมอเตอร์ไซด์ … ก็เลยบอกว่า มองท้องฟ้าผ่านกระจก จะสู้มองแบบธรรมชาติได้ไง ปะทะลม ประทะแดด รู้สึกดีจะตายไป ^ ^”

แน่นอนตั๋วนอนแบบ VIP อย่าคิดว่าจะมี กะว่าไปหาเอาดาบหน้าที่หมอชิต สำหรับที่พักยังโชคดีที่พี่เค้าหามาได้ ตอนไปหมอชิตปุ๊ป นัดเจอกันซื้อตั๋วของวิริยะทัวร์ ถือว่าไม่น่าเกลียดเท่าไหร เบาะกว้างดี ถึงนู้นประมาณ 6 โมงกว่าๆ โชคดีอีกอย่าง ตอนนั้นกะไปรอแบบเรื่อยๆที่พัก ทางเจ้าของบอกว่า “ เข้าได้เลย ไม่ต้องรอเที่ยงหรอก “ ที่พักชื่อ Green O’clock อยู่ใน แก้วนวรัฐซอย 2 เป็นสไตล์ Guest House+Café+Art Space สไตล์สบายๆ บ้านไม้ พัดลง เปิดเข้าไปเจอเตียง ห้องน้ำโอเค บรรยากาศดีมากกก ราคา 555 บาท/คืน

ตอนนั้นออกไปในเมือง ไปที่ร้านมอเตอร์ไซด์เช่า Bikky ร้านเดิม ได้ Click-I คันสีแดงอีกแล้ว คุ้นๆมาก ลองไปหาภาพเก่าดู เฮ้ยยย คันเดียวกันเลย น้องถึกที่เคยตะลุยเมื่อทริปที่แล้ว คราวนี้กลับมาหาเราอีกรอบ ^ ^ 

ขี่รถลอง หาข้าวเช้ากินกัน แล้วกลับมาอีกทีประมาณเที่ยง ส่งพี่ที่มาด้วยกลับที่พัก แยกกันละ คราวนี้เลยบอกว่า 
“พี่ หนูจริงจังที่จะไปเขียงรายจริงๆ “ 
พี่เค้าบอกว่า ใครจะห้ามแกได้ 
เดินทางดีๆ ขอเตือนว่ามันไกลจริง ฉันห่วงกลัวรถแกเสีย เป็นอะไร” 
พยักหน้ารับความเข้าใจ ใส่หมวก เดินทาง

ผ่านแยกศาลเด็กมุ่งตรงเข้าสู่อำเภอดอยสะเก็ด 
เราใช้เส้นทางตรงยาวตามเส้นทางหมายเลข 118 
ผ่านดอยสะเก็ด-เวียงป่าเป่า-แม่ขะจาน-เจดีย์หลวง-แม่สรวย 
ประมาณ 179 กิโลเมตร ตอนนั้นภาพอากาศดีมากเลย 
ท้องฟ้าสวย ถึงแดดจะแรง แต่ไม่เป็นอุปสรรค ขอแชะสักภาพละกัน

ขี่มาประมาณ 70 โลได้มั้ง ถึงป้ายเข้าสู่จังหวัดเชียงราย 
ใจชื้นนนนขึ้นมาเลย แต่หารู้ไม่ ว่ายังไม่ถึงครึ่งทางเลย

ผ่านน้ำพุร้อน อ.เวียงป่าเป้า มีนักท่องเที่ยวมาค่อนข้างเยอะ 
ขี่ไปด้านในจะมีโซนแช่เท้าแบบฟรีๆด้วยนะ 
แช่ไม่ถึง 5 นาทีก็ต้องลุก เพราะเกรงว่าระยะทางอีกไกลมาก

มองไปด้านข้าง ภูเขาวิวนี้ชอบมาก สวยจริงๆเลยละหรือมองตรงไปข้างหน้า
โค้งนี้สวย ... ชอบมาก

ขี่มาเรื่อยๆจนมองหน้าปัดมอไซด์ น้ำมันจะหมดแล้วละ 

ข้างหน้ามีปั้มไหมละเนี่ย แอบเครียดเล็กๆ 
จนกระทั่งเจอป้าย จุดพักรถของปตท.แม่ขะจาน 
ยิ้มกริ่มๆ จัดเต็มถัง พร้อมอัดกาแฟไปอีก 1 แก้วเต็มๆ 
พักตัวเอง พักรถ แล้วออกเดินทางต่อ

เข้าสู่กิโลเมตรที่ 140 กว่าๆละ 
ตอนนั้นเห็นป้ายแว่บๆ สวนจริณ มีพายทำเองอร่อยดี 
จริงๆในเมืองเชียงใหม่มีให้กินเยอะ 
แต่คราวนี้มาลองต้นตำรับเลยดีกว่า 
ด้านในสวนจริณ มีต้นนางพญาเสือโคร่ง สวยมากกกกกก 
แต่ขอไปกินก่อนละ สั่งพายมะนาวมาพร้อมกับกาแฟ (อีกละ)

ตอนนั้นก็รู้สึกว่ามันไกลแฮะ 
จนถึงแยกที่ตัดเข้าเส้นทางหลวงหมายเลข 1 เลี้ยวซ้ายออกแม่ลาว 
เดินทางไปที่วัดร่องขุ่น บรรยากาศดีมากกก สวยจริงๆคะ 
ถึงบางส่วนจะยังสร้างไม่เสร็จ 
แต่รู้สึกดีที่ได้มาเห็นกับตาตัวเอง และด้วยฝีมือตัวเอง (ที่ตั้งใจมานานแล้ววว)

เสร็จแล้วตรงยาวไปหาเพื่อนที่นั้น 
แค่แปปเดียวจริงๆ คงต้องจรลีกลับเชียงใหม่ 
เพื่อนถาม ...
“แกไม่นอนที่นี่สักคืนวะ “… พรุ่งนี้กลับกรุงแล้ว 
“กลับดีๆ จะกลับทางเดิมหรอ มันมืดมากนะ “… 
ถ้าไปเส้นหมายเลข 1 มันโครตอ้อมเลยนะ พะเยา ลำปาง บลาๆ 
สุดท้ายก็กลับทางเดิม ถึงรู้ว่ามันเสี่ยงมาก

ลองเสี่ยงทางเดิม ก่อนเดินทางกลับ..
แสงพระอาทิตย์เริ่มลดลงละ 
แวะเติมน้ำมันเต็มถัง โทรหาเพื่อน พี่ที่เชียงใหม่หลายๆคน 
บอกว่าจะกลับเข้าเมืองแล้วนะ

พอเลี้ยวเข้าสู่ 118 เส้นทางเดิม แม่สรวย-เจดีย์หลวง-แม่ขะจาน-เวียงป่าเป่า-ดอยสะเก็ด ท้องฟ้ายังมีแสงนิดหน่อยแฮะ สู้ๆ แต่อีก 200 โล เครียดกำเริบ

ขี่มาเรื่อยๆจุดนี้มีแสงน้อยๆบ้าง แต่อากาศหนาวมาก 
มากจนเสื้อยีนส์ที่ใส่ไปไม่ช่วยอะไรเลย ปวดหัว 
จนถึงปั้มตรงแม่สรวย 
แวะกินน้ำเปล่า กับเกี๊ยวอุ่นๆ แล้วซัดพาราไป 
รอสักแปปก็หายนะปวดหัว (หรืออาจจะหิวหรือเปล่าว๊า) เดินทางต่อ