มาแล้ว มาแล้ว ทริปย่อยๆ ของแก๊งปากหมาฯ ในปีนี้ สำหรับทริปใหญ่อีก 2 ทริป ต้องรอปลายปีนะแจ๊ะ อิอิ

ขอแนะนำกันอีกครั้งกับแก๊งปากหมาฯ เผื่อใครยังไม่รู้จักแก๊งนี้ที่ออกจะน่าร้ากกกกก..ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เพียงแค่ปากหมาน (ปากหวาน+ปากหมา) พร้อมจิกกัดผู้ที่ลองเข้ามาทำความรู้จักก็เท่านั้น ชื่อเต็มๆ คือ ปากหมา..หน้าสวย.. เพราะสมาชิกเป็นหญิงสาว สวย(มั้ง) โสด(บางคน) และทึก 5555 

ความจริงทริปนี้มีที่มาและที่ไปเพราะพวกเราเป็นแฟนคลับของนายสีนิล มอเตอร์ไซด์คันเก่งกับเจ้านายที่เป็นเจ้าของรีวิวเดินทางไกลกับนายสีนิล ได้อ่านรีวิวล่าสุด “เดินทางไกลกับนายสีนิล ภาค seasons change: ตามหมอก หยอกฝน ณ หมู่บ้านบนเขาเทวดา เขาว่ากันว่า 399 โค้ง” จิตใจกระโจนพุ่งไปหาข้อมูลทันที บ้านอีต่องนี้อยู่พิกัดไหนของเมืองไทย แล้วน้ำตกจ๊อกกระดิ่นหละตั้งอยู่ส่วนไหน ไปไปไป ไปกัน >>>> ว่าแล้วก็ใช้เครื่องมือสื่อสารยุคดิจิตอลส่งข้อความรวมกลุ่มด่วน!!! พร้อมเสนอโอกาสวิธีแก้ไขและดามหัวใจของสมาชิกที่โดนหักอก บรรยากาศของธรรมชาติสวยๆ สบายๆ อาจช่วยได้มาก ยิ่งช่วงนี้เดอะแก๊งฯ ต้องตั้งรับมรสุมที่รุมก่อตัวมาทำร้ายหัวใจกัน เราจึงต้องเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส แต่เดอะแก๊งฯ ไม่ได้เป็นผู้หญิงหวานที่จะคอยพูดปลอบประโลมเพื่อนให้หายเจ็บ ตรงข้ามกลับชอบหักดิบ ยิ่งเจ็บยิ่งต้องเที่ยว 5555 จะมามัวนอนร้องไห้จนใบหน้าเหี่ยวย่นอยู่ไปใย 

รอบนี้เสียดายเดอะแก๊งฯ สมาชิกไม่ครบ ขาดขาไปอีกหนึ่ง สาวใหญ่ขาลุยลางานไม่ได้เลยขอเกาะติดสถานการณ์เหมือนร่วมไปกับทริปด้วย มีการบอกมาตามสายว่าถ้าหยุดพักกินข้าวส่งรูปมานะ เด๋วพี่จะไปร่วมแจมด้วย>>> เอากะพี่แกสิ  55555

เดอะแก๊งฯ ยังหวั่นใจว่ารอบนี้จะหลงไปทิศไหนของเมืองกาญฯ นะจ๊ะบุรี เลยตั้งเข็มทิศปักหลักไปตามรีวิวของนายสีนิล (ขออนุญาตตรงนี้เลยนะค่ะ อิอิ) จุดเริ่มต้นคือปากเกร็ดนนทบุรี - บางบัวทอง ทางหลวงหมายเลข 340 และเลี้ยวซ้ายเข้าทางหลวงหมายเลข 346 นครปฐม - บางเลน – กำแพงแสน เลี้ยวซ้าย ไป อ.พนมทวน จ.กาญจนบุรี ต่อด้วยเส้นทางไทรโยค – ทองผาภูมิ วิ่งผ่านตัวอำเภอ เลียบอ่างเก็บน้ำในเขื่อนวชิราลงกรณ์ ประมาณ​ 40 กิโลเมตร 

โชคเข้าข้างเดอะแก๊งฯ มากมาย ทริปนี้ได้เจอกะไอดอล “นายสีนิล” ตัวเป็นๆ ระหว่างเส้นทางที่เดอะแก๊งฯ กำลังกังวลว่าจะไปถูกไหม สายตาไปปะทะกะมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งที่ขับฉวัดเฉวียนอยู่บนถนน กริ๊ดดดดดด สิค่ะ แค่เห็นก้นงอนงอน ของนายสีนิลก็จำได้ รีบขับตามถ่ายรูปเสมือนแก๊งเมียหลวงเจอรถของสามีแอบควงกิ๊กไปเที่ยว 5555

ขอบอกพอพี่แกเลี้ยวซ้าย เราเลี้ยวซ้าย พี่แกเลี้ยวขวาเราจี้ตามหลัง พี่แกขับกินลมชมวิว สบัดขาสบัดหน้าสลัดความเมื่อย เดอะแก๊งฯ ในรถเผลอทำตาม สบัดหน้า ชูมือขึ้นแล้วหมุน หมุน 5555 จนเจ้านายสีนิลคงสะกิดใจว่าทำไม๊ ทำไม ไอ้รถคันเล็กๆ คันนี้มันตามติดไม่ห่าง 

ถึงจุดพักเปลี่ยนน้ำมันเครื่องของคน รีบวิ่งลงไปขอถ่ายรูปด้วย พูดคุยสอบถามและแนะนำตัวเองสักพัก เจ้านายสีนิลก็ใจง่าย เฮ๊ย!!! ใจดีมากกกกกก บอกจะพาไปส่ง ด้วยความที่กลัวหลงออกพม่า เลยตกปากรับคำ แต่ความจริงพี่เขากำลังไปที่นั้นอยู่แล้ว ถือเป็นเกียรติมากที่นายสีนิลจะเป็นผู้นำทางให้เดอะแก๊งฯ มันปลื้มตื้นตันใจเป็นที่สุด อยากกระโดดไปนั่งซ้อนท้ายนายสีนิล แต่กลัว "น้องมังคุด" รถคู่ใจเดอะแก๊งฯ น้อยใจเกิดอาการเกเรระหว่างทาง จะซวยเอ้า ^^ ก่อนนำภาพนี้ลง ขออนุญาตไม่เผยแพร่ป้ายทะเบียนของนายสีนิลนะค่ะ กลัวแฟนคลับจะเอาไปตีเลขซื้อหวยกัน 555

กองทัพต้องพักรบ เดอะแก๊งฯ เองก็ต้องพักรัก 555 ท้องหิวเลยส่งสัญญาณให้นายสีนิลพาไปร้านอร่อยๆ ไม่นานนายสีนิลก็เลี้ยวเข้าข้างทาง ตอนนี้อะไรก็ได้ หิวมากมายตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรกันเลย

อืม+++ อร่อยมากไม่เสียชื่อนายสีนิลพาชิม ^_^ แม้จะเป็นร้านบ้านๆ แต่รสชาติยังกะภัตตาคาร ฟาดกันไปหลายยก ซดน้ำซุปไปหลายชาม ร้านนี้เลยก๋วยเต๊๋ยวเป็ดรสเลิศ มีโลโก้เป็ดอยู่หน้าร้าน พิกัดตั้งอยู่เส้นทางไป อ.ทองผาภูมิ เลยแยกร้านอาหารบ้านกาแฟไปหน่อยนึง แต่ไอ้ร้านบ้านกาแฟนี้อยู่ตรงไหน จำพิกัดไม่ได้แล้ว 5555

เจ้านายสีนิลบอกอยากไปนอนแช่น้ำพุร้อน เราชาวเดอะแก๊งฯ อุตส่าห์ตามหลังมาติดๆ นายสีนิลพาไปไหน ไปด้วยอยู่แล้ว ไม่กลัวเจ้านายสีนิลพาไปหลอกขายแรงงานชายแดนหร๊อกนะ เพราะพวกเราเยอะกว่า 5555

ขับมาไม่นานประมาณเกือบ 30 กิโลก็ถึงจุดหมายที่จะแวะ "พุน้ำร้อนหินดาด" ก่อนเข้าต้องเสียค่าธรรมเนียมเป็นค่าบำรุงสถานที่ ไม่แพงคะ คนละ 20 บาทเอง

เจอนักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างชาติ บรรยากาศเย็นสบายรู้สึกผ่อนคลายไปเยอะลืมหมดแล้วปัญหาหัวใจที่รุมสุ่ม^^ สาวๆ เดอะแก๊งฯ เห็นฝรั่งเป็นไม่ได้ อยากเข้าไปฟุดฟิดฟอไฟ อุตส่าห์ส่งสายตายั่วยวน ทำปากขมุบขมิบจนเด็กฝรั่งกลัวนึกว่าจะเข้ามาประสงค์ร้ายรีบหนีไปหาพ่อ ส่วนอีกคนดำน้ำหนีไปเลย 5555 เห็นฝรั่งตัวแดง ลองจุ่มน้ำดู จ๊าก!!! ร้อนใช่ย่อย ถ้าเราลงไปจะตัวแดงเหมือนเขาไหมนะ เอ๊!!! หรือจะยิ่งตัวดำ 5555 ผ่อนคลายไปยกแรก ต้องเดินทางต่อเพราะเจ้านายสีนิลบอกเดี๋ยวจะไปถึงค่ำ และอาจเจอฝนระหว่างทางที่สำคัญพวกยังไม่ได้จองที่พักเลย ว่าแล้วก็ลุยต่อ รีบโทรหาน้องเจมส์จองห้องพัก ตามคำแนะนำและเบอร์ที่เจ้านายสีนิลให้ทันที... ขับตามติดนายสีนิลต่อ..มีการส่งสัญญาณการขับขี่หรือการขอทางและขอแซง จนบางทีเดาไม่ออกว่ายกมือนี้คือคันหัวหรือจะส่งสัญญาณเพื่อบ่งบอกอะไร พอดีเรามันไม่ใช่มืออาชีพด้วยสิ 555 สนุกเลยคร้างานนี้เหยียบกันมันส์ ดีนะที่เส้นทางไม่ค่อยมีรถใหญ่ "น้องมังคุด" เป็นรถเซฟตี้อยู่แล้วแม้จะขับไม่ต่ำกว่า 120 ก็ตาม สังเกตมีหลวงปู่ทวด นิมนต์ท่านมาด้วยตลอดเส้นทางถึงจะขับเร็วแต่ปลอดภัยหายห่วง ไม่เชื่อ...ก็..แล้ว...แต่..นะ ^_^

ระหว่างขับไปตามเส้นทาง วิวสองข้างทางก็ทำให้ฟินแล้ว>>*_*

วิวบริเวณเขื่อนวชิราลงกรณ์ สายหมอกวิ่งมาทักทาย อดใจไม่ไหว ต้องแวะจอดยิ้มรับสายหมอกนิดส์หนึ่ง...

เจ้านายสีนิลคงเข้าใจความต้องการของสาวๆ เดอะแก๊งฯ จึงปล่อยให้แวะตลอดทาง และไปรอตรงทางแยก เพราะเดอะแก๊งฯ แจ้งไว้ก่อนแล้วว่าเมื่อเจอทางแยกทีไรใจมันหวิว เลี้ยวผิดหลงทางอยู่เรื่อยๆ 555 พี่เขาเตือนว่าทางไปที่ปิล๊อกจะเป็นเส้นทางคดเคี้ยวขึ้นเขา บางช่วงผิวถนนชำรุดเป็นช่วงลงเขาและมีโค้งหักศอกหลายจุดต้องระมัดระวัง 

0เจอฝนแปดแดดไม่ค่อยออกตลอดเส้นทาง บางช่วงก็เล่นเอาง่วงนอนไปตามๆ กัน แต่พอง่วงปุ๊บมีกิจกรรมเมาท์มอยทันที และที่สนุกสุุดคือการเมาท์บุคคลที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่เดียวกันคือ การเมาท์เจ้านายของนายสีนิล 5555 แม้จะเพิ่งรู้จักกันก็ไม่พ้นเส้นทางปากหมา พอฝนตกทีไรนึกสงสารเจ้านายสีนิลที่ต้องคอยหลบและใส่ชุดกันฝน คิดแล้วอยากสลับให้สาวห้าวเมืองเหนือไปขี่แทน 555  เห็นป้ายเข้าหมู่บ้านแล้ว หลังจากสาวคิกขุอินเตอร์เริ่มเกิดอาการวิงเวียนกะเส้นทางคดโค้งที่ผ่าน ใจชื่นขึ้นมาทันที แต่ขอบอกอีกประมาณไม่เกิน 20 กิโลที่กำลังจะไปต่อ ต้องเริ่มนับโค้งกันใหม่อีกครั้ง เตรียมใจเตรียมถุงไว้สำหรับอ้วก.. เส้นทาง 399 โค้ง ไม่สามารถทำอะไรกับเดอะแก๊งฯ ได้ ถุงที่เตรียมไว้สำหรับอ้วกไม่ได้ใช้ เมื่ออาการดีขึ้น ชาวเดอะแก๊งฯ เริ่มออกอาการคันปากแซวกันเอง แหมมมม!!!! สายอ่อนนะ เจอโค้งนิดหน่อยจาอ้วก 555  ยังงี้ "สเมอนอฟ กับวอดก้า" ที่เตรียมมาจะเป็นหม้ายอ่ะป่าว สาวห้าวแซวกุบกิบ แต่โดนเจอดอกสวนกลับ โอ๊ย+++ใครจาเป็นสายแข็งเท่าเธอหละ ไวน์ลิ้นจี้ที่เอาให้กินให้หมดเถอะ ได้ข่าววันก่อนแค่เปิดฝาได้กลิ่นก็เมาอ้วกแตกไปเลยใช่ป่ะ 55555 ถึงแล้วบ้านอีต่อง เจอน้องฝนกับสายหมอกมารอต้อนรับ ต้องนั่งรอในรถไม่กี่นาทีก็หาย ที่นี้ฝนตกปุ๊บ หมอกมาปั๊บ สักพักแดดออกแต่ไม่ร้อน บรรยากาศ โค-ตะ-ระ ดีอ่ะ ^^

วันนี้ขอเข้าที่พักก่อนนะ โชคดีที่โทรมาจองก่อนเพราะนักท่องเที่ยวเยอะ ทุกที่เต็ม ทีแรกยังคิดเลยว่าสงสัยทริปนี้ เดอะแก๊งฯ คงต้องหาวัดนอน เพราะเต้นท์และอุปกรณ์อย่างอื่นไม่ได้เตรียมมาเลย 

มาถึงที่พัก โห้..แม่เจ้า!!! ห้องมันใหญ่ไปไหม?? สำหรับเราเป็นเพราะเหตุจำเป็นที่ต้องจองห้องสุดท้าย เป็นบ้านหลังใหญ่ ที่สามารถพักได้ 10 คน แต่เรามากันแค่ 4 คน ป้าเจ้าของบ้านลดราคาให้ จากสามพันเป็นสองพัน ต้องขอบคุณเจ้านายสีนิลที่บอกเบอร์น้องเจมส์เจ้าของห้องพักให้เตรียมหาที่พักให้ แต่ด้วยห้องพักของน้องเจมส์เต็ม น้องเลยเป็นธุระจัดหาที่พักให้ ถูกใจสุดๆ เพราะเตียงและพื้นที่ในห้องกว้างขวาง ทุกคนลงมติกันว่า "ใครนอนกรนเสียงดัง โน้นเลย ไปนอนเตียงริมสุดของห้อง" ใจร้ายก็ยอมหละ งานนี้ 5555

ภายในห้องไม่มีแอร์แต่มีพัดลมวางไว้ให้ อากาศขณะนี้อุณหภูมิประมาณ 23 องศา พัดลมคงไม่ต้องใช้แต่เปิดพัดลมไว้ตากถุงเท้าที่ชื้นแฉะ ชอบที่ภายในห้องตกแต่งสวยงาม มีปล่องไฟสำหรับหน้าหนาวด้วยแต่เดอะแก๊งฯ คงไม่ใช้แค่รู้สึกฟินกะบรรยากาศก็พอแล้ว ^^

หลังจากแยกย้ายกะนายสีนิลและเจ้านายแล้ว สาวๆ เดอะแก๊งฯ เดินไปชมหมู่บ้านรับไอหมอกนิดหน่อยก็ต้องรีบหาอาหารมื้อเย็นทันที เราเริ่มต้นที่ร้าน "ครัวสุดแดน" เพราะเป็นเจ้าของเดียวกะที่พัก 

สั่งมาเพียบ เพราะโดนข่มขู่จากน้องเจมส์ว่าที่นี้ครัวจะปิดประมาณ 2 ทุ่ม แต่พอเอาเข้าจริงเรานั่งเมาท์กันเกือบ 5 ทุ่มเจ้าของร้านก็ไม่ยักมาไล่ 555 อร่อยทุกอย่างจริง ๆ แถมราคาไม่แพง ยิ่งเมนูผัดเผ็ดเยี่ยมยอด เพิ่งรู้ว่าร้านนี้สะใภ้เป็นคนปักษ์ใต้ ถึงว่ารสชาติดุเด็ดเผ็ดมัน ฮิฮิ แต่เสียดายเมนูหลายอย่างที่อยากลองหมด เพราะได้ยินมาว่าอาหารทะเลที่นี้สดมาก ยิ่งปูดำรสชาติดี เพราะเอามาจากฝั่งพม่า งานนี้สาวๆ เลยอด ToT

คืนนี้น้องเจมส์และเจ้านายสีนิลเป็นแขกที่มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย พูดคุยเสียงดังแข่งกับสายฝนที่ตกๆ หยุดๆ บางครั้งเห็นสายหมอกล่องลอยอยู่เบื้องหน้า อรรถรสของอาหารมื้อนี้คือบทสนทนาและแทรกเสียงหัวเราะที่หยอกเย้าระหว่างคนท้องถิ่นกะผู้มาเยือน มิตรภาพยังคงหอมกรุ่น เชื่อว่าหากใครได้ลองแล้วจะติดใจไม่ต้องมีผลประโยชน์ใดๆ แต่ก็ซื้อใจผู้ที่สัมผัสได้เสมอ

หลังจากเมาท์มอยส์บวกกับดื่มแอลกอฮอล์ลดความหนาวเย็น ยิ่งพูดคุยยิ่งรู้จักกันมากขึ้น น้องเจมส์โดนฤทธิ์ปากของสาวๆ เดอะแก๊งฯ จนมึน 555 ถึงกับเข็ดหลุดปากออกมาว่า "กับคณะอื่นนี้ผมยินดีให้กลับมาเยือนอีกครั้ง แต่สำหรับพวกพี่ โผ้มขอเถอะคับ !!!ไม่ต้องมาแล้วก็ได้ ส่งไลน์มาถามก็พอ" มีการยกมือไหว้ท่วมหัว กลัวไม่เชื่อ 55555 ใครอยากรู้ว่าน้องเจมส์เจออะไรคงต้องไลน์ไปสอบถามหรือไปเจอตัวเป็นๆ เอาเองแล้วหละ >>>>โว๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ สบายใจหละได้ปล่อยหมาไปหลายตัว ^^

เช้านี้ตื่นมาจากการหลับสบายมาก ยังสงสัยที่นี้มีน้องหมาเยอะแยะแต่ใยไม่ได้ยินเสียงเห่าเหมือนหมู่บ้านอื่น ความจริงเราเป็นคนตื่นเช้ามากทุกทริปเป็นคนคอยปลุกสาวๆ แต่รอบนี้ตื่นสายผิดปกติมาก เพราะอากาศเย็นสบาย ชวนให้ขี้เกียจ นึกขึ้นได้รีบออกไปทักทายสายหมอกและชมความงามของหมู่บ้านดีกว่า ^^ ที่นี้มีที่พักมากมายเป็นโฮมสเตย์เล็กๆ หรือไม่ก็รีสอร์ทขนาดย่อม ใครถูกใจที่ไหนสอบถามไปตามหมายเลขได้เลย เพราะอยู่ในละแวกเดียวกันหมด ไม่อยากบรรยายแต่ขอถ่ายภาพให้ดูเพื่อซึมซับบรรยากาศของหมู่บ้านกันไปยกใหญ่ยาวๆ เลยนะค่ะ ^^

เจอคนท้องถิ่นตื่นเช้าเพื่อเดินออกกำลังกายกับชุดแปลกตา...

อาหารเช้าของคนท้องถิ่นที่นี้จะนิยมกินขนมจีนกัน แต่เป็นเพราะเราตื่นสายทำให้ไม่ทันลองลิ้มชิมอาหารเช้าเลย

เส้นทางไปเขาช้างเผือก 

กับป้ายที่ระลึก... แขวนรอเพื่อการกลับมาเยือน...

Hill House คือที่พักของน้องเจมส์ เสียดายที่เดอะแก๊งฯ ไม่ได้พักแต่ก็ได้มาเยี่ยมชม ขอบอกบรรยากาศดีมาก ตรงระเบียงสามารถมองเห็นทางขึ้นเขาช้างเผือก แต่วันนี้พี่หมอกมาเยี่ยมหนาแน่นเหลือเกิน ไม่เป็นไร โอกาสหน้ายังมี ^^ อ้าว!!! สีนิล พักค้างที่นี้หรอกหรา 5555 ณ บ้านสะพานหมอก เจ้าของคือกอล์ฟเพื่อนสนิทของเจมส์ มีเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าตกแต่งห้องน้ำได้สวยงามมาก อยากเข้าไปชมแต่เสียดายลูกค้าเต็มเลยไม่มีโอกาสได้เข้าไปเบิ่งด้วยสายตาตัวเองเลย

มุมมองเดียวกันต่างกันที่เวลา และสายหมอก ^^

หมอกลอยมาปะทะใบหน้าเป็นระลอก เย็นฉ่ำไปถึงหัวใจ... เผลอสูดโอโซนเข้าไปเต็ม

ลัดเลาะจากตลาดเจอพระกำลังกลับวัด เดอะแก๊งฯ ถือเป็นโอกาสดีขอบิณฑบาตพระ เฮ๊ย!!! ตักบาตรทำบุญร่วมกันแต่รอบนี้ไม่ได้เตรียมของใส่บาตรเลยขอถวายปัจจัยเล็กๆ น้อยๆ ไป 

เดินผ่านไปเห็นเหมืองปิล๊อกเลยเดินขึ้นไป ดูคลาสสิคมากโรงไม้เก่าสีแดง ได้ฟิวชิคชิค เดอะแก๊งฯ เลยจัดไปหลายมุม ไม่หวั่นแม้ถ่ายท่ามกลางสายฝน

                 

เดินเล่นถ่ายรูปเก็บเกี่ยวบรรยากาศพักใหญ่จนเแบตเตอรี่ของกล้องหมด สายฝนเริ่มโปรยปราย เวลาปาเข้าไปจะ 10 โมงถึงว่าทำไมหิวจัง??? เดอะแก๊งฯ มีความเหมือนกันคือบ้าถ่ายรูป ทั้งเป็นนางแบบและตากล้องเอง ไม่มีใครจะห้ามใคร อ๋อ ยกเว้นสาวคิกขุโกอินเตอร์ที่นางจะหิวบ่อยและจะไม่ทนอดหากท้องยังไม่อิ่ม และออกจะงอแงกินโน้นกินนี่ ส่วนเราก็หิวบ่อยแต่พอได้อยู่หน้ากล้อง ลืมไปหละ ที่เคยหิวก็ทนไว้ก่อน จนเป็นที่เอือมระอาแก่สาวๆ คนอื่นเมื่อบ่นหิว ทุกคนรู้ทาง หากมีเสียงบ่นจะต้องล่อด้วยการถ่ายรูป 5555

วันนี้เรามีนัดกับเจ้านายสีนิลว่าอยากไปน้ำตกจ๊อกกระดิ่นและเนินช้างศึก แต่ด้วยความที่ชิว ชิว และลั้นลาของเดอะแก๊งฯ จะไปกินอาหารเช้าก็หมด เลยรวบเป็นอาหาร 2 มื้อ คือเช้ากะเที่ยงซะเลย เวลาก็เกือบเที่ยง เกรงใจเจ้านายสีนิลเหมือนกัน แต่...เดอะแก๊งฯ ก็คือผู้หญิงต้องมีอืดอาด ยืดยาดเป็นธรรมดา แต่ถ้าให้ลุยบอกเวลาเป๊ะ>>เลยขอต่อเวลาอีก 15 นาที อ้างไปโน้น ... ก็ฝนมันตก รถที่กรุงเทพก็ติด พวกเราอยู่กรุงเทพมันเลยติดนิสัย ช้านิดช้าหน่อยโปรดให้อภัย ยังไง๊ ยังไงก็ไปทันวิ่งไล่หมอก บอกตะวันแน่นอน เกี่ยวกันป่ะ โรคแถสีข้างกำเริบ 5555

ฤกษ์งามยามดีในการออกเดินทางของเราคือ 12.15 น. เจ้านายสีนิลถามว่าช่วงนี้ฝนตก ทางไปน้ำตกอาจลื่นเล็กน้อยจะไปไหม?? นึกในใจ เมื่ออาทิตย์ก่อนพา "น้องมังคุด" ไปตรวจสภาพ ช่างบอกดอกยางสึกควรเปลี่ยนแต่กะกลับจากทริปนี้ก่อน จึงห่วงสวัสดิภาพทัั้งตัวเองและสมาชิกเดอะแก๊งฯ ที่ยังโสด สวย กันอยู่ 55555 ตัดสินใจบอกแล้วแต่พี่จะพาไปอ่ะ แต่ยางหนูไม่ค่อยโอนะสิ น่าน+++ ยังมีหยอด ใจอยากไปอ่ะ แต่เพื่อความปลอดภัย รอบหน้านะรอบหน้า...

เจ้านายสีนิลพาลัดเลาะไปตามทาง ขับมาไม่ไกลก็ถึงทางเลี้ยวขวาไปเนินช้างศึก 

ระหว่างทางเจอเพื่อนๆ แก๊งมอไซด์ทั้งขนาดเล็กและบิ๊กไบค์ขับตามๆ เรียงรายกันมาเป็นคณะ

เส้นทางเย็นสบาย ยิ่งสูงยิ่งตื่นเต้นกับฉากสายหมอกเบื้องหน้า วิ่งลงจากรถ...เพื่อวิ่งไล่หมอกแทน 

น้องมังคุดเป็นปลื้ม ได้มายืนตรงจุดที่พี่สีนิลปักหมุดด้วย ^^

ตะโกนให้ก้องฟ้า สาวเท่ห์เริ่มตะโกน สวัสดี เรารีบตอบ ดีดีดีดีดี เล่นเป็นเสียงเอคโค่ 5555 สาวเท่ห์ตะโกนต่อ สบายดีไหม เรารีบตอบ ไม่ค่อยสเบย เบย เบย เบย 55555 

ระหว่างยืนรับไอหมอกพักใหญ่ หันไปอีกที โห้+++ พี่น้องนักบิดจอดเรียงรายอยู่ข้างๆ เลย สงสัยคงได้ยินกันหมดตอนที่เล่นตะโกน ดีนะที่ไม่ได้ด่าใคร เกือบนินทาไปแล้ว 5555

ทักทายพี่ๆ น้องๆ แป๊บเดียวก็ต้องรีบลง เพราะหนทางอีกยาวไกลกว่าจะถึงที่พัก ใจจริงอยากยืนอยู่ตรงนั้นนานๆ ได้สูดกลิ่นธรรมชาติที่ไร้มลพิษอย่างแท้จริง มันรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก หากใครนึกอิจฉาพวกเราเดอะแก๊งปากหมาฯ ว่าเที่ยวบ่อยจัง ตังค์คงเยอะ ขอบอก ณ จุดนี้ ปณิธานของเดอะแก๊งฯ คือ "ไม่ต้องแพง แต่ต้องเลิศ ไม่ต้องมาเชิด เราคนบ้านบ้าน ออกเที่ยวหาประสบการณ์ ก่อนสังขารไม่ไหว เอาที่สบายใจก็พอ" 

ทริปนี้ขอบคุณเจ้านายสีนิลมากมายที่ใจดีโพด คงมีโอกาสได้เจอกันอีก เชื่อมั่นมิตรภาพบนเส้นทางยังคงสวยงามเสมอ ขอบคุณค่ะ ^^