ไปปากช่องกันมั้ย

ไปดูดอกทานตะวันกันนน

ไปมั้ยๆ โอเค... ไปๆ

ฮัลโหลลลล กับการรีวิวครั้งแรกและทริปแรกของปี

ทริปนี้เราไปกันที่อำเภอปากช่องจากที่ตอนแรกแพลนกันไว้ว่าจะไปภูกระดึงแต่เนื่องจากพวกเรายังเป็นเด็กม.ปลายตัวน้อยที่อยู่ในช่วงกันอยู่บวกกับเงินที่เรายังหากันเองไม่ได้ ต้องแอบแคะกระปุกกันนั้น ก็เลยตกลงกันว่า โอเค... ปากช่องก็ได้ โคราชก็ได้ 

เราเดินทางไปปากช่องโดยการนั่งรถไฟจากศีรขรภูมิไปปากช่องโดยแพลนกันไว้ว่าจะขึ้นรถตอน 9 โมงเช้าแล้วไปถึงที่นู่นประมานบ่าย 2 แต่... !!!

อิแม่ ไปถึงสถานีรถไฟเวลา 9 กับ 10 นาทีกว่า และ... รถไฟกำลังออกจากชานชาลาแล้ว ฮืออออ รอก่อนนนน อย่าพึ่งงงไปปปปป T^T 

ซวยตั้งแต่เริ่มทริปแล้วไง ก็ได้... รอรอบต่อไปก็ได้ เฮ้ออีก 2 ชั่วโมง แต่นั่นนนน รถไฟฟรี!! รอบต่อไปรถไฟฟรี!!! ค่อยมีกำลังใจในการรอหน่อย 5555+ 

แต่เวลา 2 ชั่วโมงนี่จะทำไรกันดี โอเคเดินเล่นในเมืองศีรขรภูมิกันนี่แหละ บรรยากาศเมืองเก่าๆ น่ารักดี

แต่... ยิ่งเดินไปเรื่อยๆ ยิ่งร้อนนนน ไม่มีไรเลยยย ไม่มีเงินด้วยยย เอาไงดีๆ 

โอเค งั้นเดินไปแลนด์มาร์คของที่นี่กัน แลนด์มาร์คหนึ่งเดียว ที่เคยไปมาแล้ว เฮ้อออ 

แต่ต้องเดิน 1 กิโลกว่าๆ เลยนะ 

ไม่เป็นไร พอดีเลยไปกลับ 2 ชั่วโมง

อ่ะ เดินนนน เดินนนน 

ถึงแล้ววว... ปราสาทศีรขรภูมิ เย้ 

ใครอยากรู้ประวัติความเป็นมาก็เสริชกูเกิ้ลเลยเน้อ ข้อมูลเราไม่แม่น เราไม่รู้วว 

อ่ะ มาเห็นละ โอเค เดินกลับกันนนน

พอเดินมาถึงสถานีรถไฟก็ต้องนั่งรอกันอีกประมาน 10 นาที ก็โอเค ระหว่างนั้นก็น้ำ ซื้อขนมรอรถไฟแล้วกัน

 

 ขึ้นรถไฟเรียบร้อยแล้ว และเนื่องจากเดินมาเหนื่อยมากกกก ก็ขอนอนยาวๆ ตื่นอีกทีที่ปากช่องเลยแล้วกัน

แต่... ทำไมตื่นอีกทีแล้วยังไม่ถึงโคราชเลย

หิวด้วย เที่ยงแล้ว อดทนนนน ต้องประหยัดไว้ไปกินที่ปากช่อง

เฮ้ออออ กินน้ำประทั้งชีวิตไปก่อนละกัน

3 ชั่วโมง กว่าๆ เราก็เดินทางมาถึงปากช่องกันแล้ว อย่างแรกที่ทำก็คือเดินหาของกิน

มื้อแรกของวัน น้ำตาจะไหล ซึ้งใจมากกกก ได้กินสักทีบาร์บีคิวกับกระเพาะปลาที่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ 

ที่ปากช่องไนท์บาซ่า คือพึ่งมารู้ชื่อทีหลัง ตอนที่กินอิ่มแล้ว

พอกินเสร็จก็ไปที่พักกัน 

ที่พักของเราคือ lake veiw ปากช่องจ้า เสริชหาได้เลย เจ้าของใจดี บริการดี ราคาถูกด้วยนะเออ แนะนำให้ไปกันเลย

แต่... ไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย คือถึงห้องพักก็ง่วงมากแล้ว อาบน้ำนอนเลยดีกว่า 

พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า เพราะวันนี้เรามาเลท ทริปวันนี้ก็เลยต้องยกยอดไปพรุ่งนี้แทน ซึ่งมีเวลาแค่ครึ่งวันเท่านั้น

หกโมงเช้าแล้ว ออกเดินทางกันได้ หลังจากกินมาม่าจนอิ่มท้องไปแล้ว

พวกเราเดินทางโดยมอเตอร์ไซค์ที่เช่าจากที่พักนะคะ ซึ่งกว่าจะเช่าได้ หน้าก็ชาอยู่หลายรอบ เพราะตังค์ไม่มี ต้องรวบรวมเงินทั้งหมดที่มีอยู่ในกระเป๋าออกมา ซึ่งเมื่อจ่ายค่าเช่าและค่ามัดจำกันเรียบร้อยแล้ว ก็เหลือเงินกันอยู่คนละร้อยกว่าบาท งามมากกกกกก

เฮ้อออออ โอเคเดินทางกัน

ที่แรก ไร่มณีศร

ล้อหมุนนนนนน แต่เอ๊ะ ไปทางไหนวะ ไร่มณีศรไปทางไหนนนน

เปิดจีพีเอสแป้ป อ่า โอเคๆๆ ไปทางนี้

20 นาทีผ่านไปเราอยู่กลางป่าข้าวโพดดดดด อื้อหืออ เปลี่ยวด้วย ซวยอีกละไง

ไม่ดูแล้วจีพีเอส คุณหลอกดาวมาก ขับไปหาถนนใหญ่ก่อนละกัน

พอเจอถนนใหญ่ละ ก็ถามทางไปเรื่อยๆ แล้วกัน

แต่... พอไปถึงไร่มณีศรเท่านั้นแหละ 

ดอกทานตะวันนนนนน โรยหมดแล้ว! ฮืออออ ฉํนขับรถหลงนานมากแล้วก็มาเอดอกทานตะวันโรย เหมือนเดิมซ้ำเติมอ่ะ โอเค๊... ก็ได้ ไม่ดูก็ได้ 

ที่ต่อไปก็คือ the chocolate factory จ้า ไปกันเลยยยย

แต่... มันยังไม่เปิด คือ... ก็ได้ ไปที่อื่นก่อน

อะเค... ไปปาลิโอ้กัน

แต่นั่นมันบอกว่าเลี้ยวรถแล้วตรงไปอีก 600 เมตรคือน้ำผุดธรรมชาตินะ เลี้ยวรถตรงนั้นเลย

ขับไปปุ๊ป เอ๊ะนั่นสระน้ำผุดหรือเปล่า ตรงไปอีกนิดแล้วเลี้ยวไปตรงนั้นซิ 

อ้าววว ป้ายบอกว่าห้ามเข้า เอาไงดี กลับๆๆๆ จะเข้ามาหลงทำไมเนี่ย

แต่ระหว่างทางที่กลับ เจอป้อมเหมือนป้อมยามกับคุณลุงคนนึง ลองถามคุณลุงดีกว่า

ลุงคะลุง น้ำผุดธรรมชาติไปทางไหน ลุงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดว่าลองมองหาป้ายสิหนู

อุ๊บบบบ! แม่เจ้า ป้ายข้างบนหัวเขียนว่า ทางเข้าชมน้ำผุดธรรมชาติ

หื้มมมมมม 

น้ำผุดธรรมชาติเข้าชมฟรีน้าาา น้ำใสมากกกกๆๆๆๆ 

หลังจากถ่ายรูปกันจนพอใจแล้วก็กลับออกมา เพื่อที่จะไปปาลิโอ้กัน

ขับตรงไปเล้ยยยยยยย ถึงแล้ว... แต่ยังไม่เปิด

ได้ๆ รอได้ๆ อีก 10 นาทีกว่าๆ เดินเล่นแถวนี้ก่อนละกัน

อันนี้ก็คือ อยู่ข้างๆ ปาลิโอ้ แต่ไม่รู้ว่าชื่อไร ยังไม่เปิดให้บริการจ้า

แล้วมึงเดินเข้าไปทำไม? 5555+

เมื่อถ่ายรูปจนพอใจแล้วก็เลยเดินกลับมาที่ปาลิโอ้อีกครั้ง

โอเค เปิดแล้วถ่ายรูปได้ เย้...
 

ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่เดินเพลินดีค่ะ บรรยากาศตอนเช้า คือดีมาก เหมือนเข้ามาอีกโลก แล้วคนก็ไม่ค่อยมีด้วยเพราะยังเช้าอยู่ เราเดินกันจนถึง 9 โมงเช้าก็เลยตัดสินใจไปที่อื่นกันดีกว่า

ไปไหนดีอ่ะ เออ ไปไหนดี

ขับรถย้อนกลับเข้าไปในเมืองปากช่องมั้ย ผ่านฟาร์มโชคชัยด้วยนะ

โอเคๆ

แต่เอ๊ะ... จะถึงตัวเมืองปากช่องอยู่แล้วทำไมยังไม่เจอฟาร์มเลยวะ

ขับเข้าไปตั้งหลักที่สถานีรถไฟก่อนแล้วกัน

ไปไหนดีทีนี้ เสริชหามันตรงแหละ

อุ๊ย มันขึ้นในแมปใกล้สถานีรถไฟด้วย บ้านไม้ชายน้ำ มันเป็นไงวะ55555+

ดูรีวิวๆ อ่อๆ โอเคสวยดี ใกล้ด้วยๆ ไปกันๆๆ ไปถามทาง

แต่ทันใดนั้น เสียงไรอ่ะ เดินไปดูก่อนๆ

เฮ้ยยยยยยยยยย!

น้ำตาจะไหล ซึ้งใจจริงๆๆ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อเที่ยงมากๆ ค่ะ เราจะตั้งใจทำความดีตอบแทน พอกินกันจนอิ่มแล้ว ก็เริ่มเดินทางไปที่บ้านไม้ชายน้ำกัน

แต่เอ๊ะ... เราไม่ชัวร์อ่ะ ถามคนแถวนี้ก่อนแล้วกัน

พี่คะๆ บ้านไม้ชายน้ำไปตรงไหนคะ

อ่อ เลี้ยวซ้ายแล้วตรงไปเลยค่ะ อยู่ข้างๆ โรงพยาบาลกรุงเทพนะ

ขอบคุณค่ะ...

แต่พอขับมาถึงปุ๊ป ข้างโรงพยาบาลกรุงเทพมันเขียนว่าน่านน้ำรีสอร์ท

แต่พี่คะ...! หนูบอกว่าบ้านไม้ชายน้ำ ฮือออ

ไปถามคนในปั๊มละกัน 

กลับรถเลยน้องๆ อยู่ตรงไฟแดงที่ 4 นะ

ขอบคุณค่าาาา 

แต่รอบนี้เราไม่ไว้ใจแล้วค่ะ ตรงไฟแดงที่ 2 ก็เลยจอดถามคนแถวนั้นอีกที

โอเค เชื่อๆๆ ขับไปเลยๆ

แล้วก็มาถึงจนได้ เย้....


บรรยากาศบ้านไม้เก่าๆ ของสะสมเก่าๆ เยอะแยะไปหมด

ค่าเข้าชมคนละ 50 บาท แต่เอาไว้แลกกาแฟฟรีได้น้าาา

แล้วพอเดินกันจนทั่วแล้ว แต่ก็ยังพอมีเวลาเหลืออยู่

อ่ะ ไปไหนกันดีใกล้ๆ เสริชๆ 

เธอหาศูนย์วัยข้าวโพดนะว่าอยู่ตรงไหน เดี๋ยวเราหาไร่สุวรรณเองจะได้ตัดสินใจได้

โอเคๆ

เอ้าาาา ไร่สุวรรณกับศูนย์วิจัยข้าวโพดมันที่เดียวกัน อิโง่วววววว!

55555 ขับรถอีก 10 โลก็ไม่ไกลมากๆ ไปๆๆๆๆ ไปถามพี่ข้างในบ้านไม้ก่อน

ขับตามแมปด้วย โอเคคคค

ถึงแล้ววววว

ไร่สุวรรณในวันที่ทุกอย่างร่วงโรยยยย 

ไม่เป็นไรๆ เดินถ่ายรูปเล่นกัน

อีกนิดค่อยกลับที่พักกัน

แต่ว่าที่พักเราไปทางไหนแล้วนะ...

ขับไปเรื่อยๆ เดาๆ แล้วก็ถึงที่พักในเวลาบ่ายโมงกับอีกสิบกว่านาที

ซึ่ง!!!!

รถไฟที่เที่ยวที่เราจะใช้เดินทางกลับบ้านนั้น ออกบ่ายโมงครึ่ง แม่เจ้าาาาาา!

ก็เลยตัดสินใจให้เจ้าของที่พักไปส่ง 

พอจอดรถปุ๊ปก็รีบวิ่งไปถามตรงที่ขายตั๋วและเราก็ยังทันอยู่

เฮ้ออออโล่งอกมาก ขอบคุณสวรรค์ที่เราไม่เลทอีกครั้ง 


และแล้วก็ถึงบ้านอย่างปลอดภัย

เป็นอีกทริปนึงที่โหด มัน ฮา เพราะความเอ๋อของพวกเราเอง

ขอบคุณทุกอย่าง ทุกคน ทุกเหตุการณ์ ทุกสถานที่ ที่อยู่ในทริปนี้ ที่ทำให้เด็กอย่างเราเกิดการณ์เรียนรู้และประสบการณ์มากขึ้น

จุดหมายปลายทาง

อาจไม่ใช่ที่สุดของความงดงาม

เครดิต:หนังพาไป