ผมรู้จักเกาะคอเขามาเกือบ 10 ปีแล้ว ไปๆมาๆนานๆครั้งอยู่ตลอด ผมยังจำบรรยากาศของวันแรกที่มาเกาะนี้ได้ดี ตอนนั้นเกาะแทบไม่มีอะไรสำหรับนักท่องเที่ยว ไม่มีที่พักหรู และหากคุณเอาตัวเองไปอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเกาะก็จะพบว่าโทรศัพท์แทบไม่มีสัญญาณ จุดท่องเที่ยวก็ไม่รู้ว่ามีอะไรมั่งเพราะไม่เคยได้รับการโปรโมต ผมยังจำได้ที่คนแถวนั้นบอกว่าเกาะนี้กำลังจะเปิดตัวเพราะจะมีสนามบิน สะพานข้ามมายังเกาะ และยังอยู่ใกล้เขาหลักด้วย ผมคิดว่าการมาครั้งนี้เราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงบ้าง เมื่อเท้าเหยียบเกาะ ความรู้สึกเก่าๆก็กลับมา ทุกอย่างเหมือนเดิมเป๊ะ ไม่มีที่พักหรู ไม่มีสะพาน สนามบินไม่ต้องพูดถึง… ยกเว้นสัญญาณมือถือที่เหมือนจะเพิ่มขึ้นมาขีดนึง นอกนั้นดูเหมือนจะแน่นิ่ง เปลี่ยนแปลงน้อบมาก เหมือนปลาดาวในมหาสมุทร

ครั้งนี้ผมมาเกาะคอเขาในช่วงหน้าฝน อาจจะเป็นเพราะมาถูกช่วงเวลาเพราะตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่นี่ฝนค่อนข้างเบาบาง ตกบ้างไม่ตกบ้าง แม้ท้องฟ้าจะครึ้มตลอด ลมพัดหวิวๆลอดใบสน พัดละอองฝนมาจากที่ไกลออกไป 

กิจกรรมที่เรามักจะทำอยู่อยู่เสมอเมื่ออยู่ที่นี่คือการตามเพื่อนต่างวัยออกไปทำงานตามกิจวัตร … งานตามกิจวัตร ฟังดูน่าเบื่อ อาจจะเป็นเช่นนั้นสำหรับคนทำ แต่สำหรับคนที่ไม่เคย คนที่มีกิจวัตรเช่นคนเมืองทั่วไป งานตามเพื่อนชาวเกาะไปทำกิจวัตรดูน่าสนุกไปหมด

เพื่อนของผมอายุก็เลยวัยกลางคนมานานแล้ว แต่ยังคล่องแคล่ว เมื่อก่อนเป็นชาวประมงมือฉมัง ผมเคยขอติดสอยแกไปบนเรือหัวโทงเพื่อไปตกปลาจากจุดที่ค่อนข้างไกลจากชายฝั่ง ‘กิจวัตร’การตกปลาครั้งนั้นค่อนข้างจะน่าตื่นเต้นสำหรับผมเพราะเราไปลอยเคว้งเต้งอยู่กลางผืนน้ำ แสงสว่างมีเพียงจากไฟฉายและดวงจันทร์ที่มักจะถูกเมฆบัง  แกคงชินแล้วที่จะต้องออกไปใช้เวลาตกปลากลางทะเลทีละนานๆขนาดนั้น แต่การออกเรือแต่ละครั้งก็ทำรายได้ให้กับแกได้หลายเงินอยู่ ครั้งนั้นเราออกเรือตั้งแต่บ่ายและกลับช่วงสายๆของอีกวัน พร้อมปลาที่แกตกได้เต็มถังน้ำแข็ง…  

เพื่อนผมในวันนี้ยังแข็งแรงตามสภาพคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติ กินอาหารที่หาจากทะเล ดื่มน้ำที่รองจากฟ้า สูดอากาศจากป่าสน

‘กิจวัตร’ ของแกในวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว แกผันตัวมาทำสวนมะนาวและสวนปาล์ม เรือหัวโทงสำหรับหาปลาเมื่อวันนั้นถูกขายไปพร้อมกับเบ็ดตกปลา แต่วันดีคืนดีแกก็กลับไปหาปลาอีกครั้ง

ในวันนี้ อุปกรณ์ที่ใช้ในการจับปลาของแกคืออวน จากที่เห็นจะมีการใช้อยู่สองแบบ คือแบบวางดักไว้ข้ามคืนและแบบถือกันคนละฝั่งและเดินไล่ไปเรื่อยๆ 

การมาเยือนของผมในครั้งมีโอกาสได้มาดูแกลากอวนที่ดักไว้ตั้งแต่เมื่อคืน การนี้ต้องอาศัยแรงเพื่อนคนหนึ่งและภรรยาของแกที่ออกมาช่วยงาน

มองไปเบื้องหน้า หาดทรายของเกาะคอเขาทอดไกลออกไปเกือบสุดสายตา ฟ้าครึ้ม ละอองฝนเม็ดเล็กโประกระทบหน้า ทะเลที่นี่เหมือนจะอยู่ที่ขอบโลกเพราะจากจุดนี้มองออกไปเบื้องหน้ามีแต่ทะเลและความว่างเปล่า ทีมลากอวนทำงานกันเงียบๆ มีแต่เสียงคลื่นที่ช่วงชิงความเงียบสงบ   

เกาะคอเขา เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการความสงบจริงๆ มีรีสอร์ทไม่กี่แห่ง หากต้องการเดินทางไปสามารถสัมผัสบรรยากาศที่เงียบสงบสามารถดูวิธีการเดินทางได้ที่รีวิวของคุณ Kenstyle ที่ https://goo.gl/uJBmFi

หรือหากชอบที่จะเสาะหาสถานที่นอกกระแสความนิยม สามารถแบ่งปันเรื่องราวและติดตามการเดินทางได้ที่เพจ The Lost Village Thailand https://www.facebook.com/thelostvillagethailand/