09 December 2017 - 11 December 2017
 

• เวลา 01.00น. วันที่ 8 ธันวาคม 2017

Line 
P : ไปวังเวียงไหม
Ryu : วันไหน
P : วันศุกร์เครจองตั๋วให้แล้วแต่คนละรอบกันนะเจอกันวังเวียง
Ryu : .....
บทสนทนาง่ายๆ งงจบด้วยการที่ไปเที่ยวแบบงงๆ


เรามาที่ บขส. หมอชิต เวลา 2 ทุ่มเพื่อรอรถขึ้นไปอุดรที่นี้


ไปบริษัท อีสานทัวร์เดินทางคนเดียวแบบ งงๆ


เรามาถึง อุดรเกือบๆ 7 โมงเช้าเลทกว่าเวลาในตั๋วเกือบชั่วโมงได้


ผ่ามมม!! คนรอซื้อตั๋วไปลาวเยอะมากคงเพราะเป้นวันหยุดต่อเนื่องคนเลยเยอะ


รถไปวังเวียงหมดเลยต้องจองรถไปเวียงจันทร์เพื่อหาต่อรถ ประเด็นคือไม่เคยอ่านรีวิวที่ไหนด้วยสิไปแบบถามทางเอาฮ่าๆ กว่าจะได้ซื้อตั๋ว 8 โมงแหนะ


ได้รอบรถ 10 โมงครึ่ง แต่รถออก 11 โมง รอเปื่อยๆเลยครับ


กระเพราเนื้อร้านข้าวข้าง บขส. เติมพลังง



ที่ บขส. อุดรมีห้องฝากกระเป๋าด้วยนะครับ จากป้าร้านขายนํ้าตรงนี้


10 โมงครึ่ง รถมาแล้วไปเวียงจันทร์


ถึงด่านพรมแดนไทยลาวแล้วใช้เวลา 2 ชั่วโมงกว่าๆ


แม่โขง


แลกเงินกีบเป็นล้านรวยแล้วเราฮ่าๆๆ 1 บาท = 254 กีบ วันที่ไป แต่เค้าจะคิดแค่ 250 กีบส่วนใหญ่


รถมาส่งเราที่ ตลาดเช้า เวียงจันทน์ จากอุดรถึงตรงนี้ใช้เวลา 3 ชั่วโมงได้ ให้ต่อรถ บัสไป บขส.เวียงจันทร์ต่อ ราคาซาวบาท ภาษากลางก็ 20 บาทแหละคับ ฮ่า


มาถึงบขส.เจอแกงค์เกาหลีโบกมือเรียกให้ไปวังเวียงด้วย เอาๆไปก็ไป ราคาอยู่ที่ 50000 กีบครับถึงวังเวียงเลยจากตรงนี้


ถึงจุดพักรถก่อนถึงวังเวียง


ผมมาถึงวังเวียงแล้วใช้เวลาจากเวียงจันทร์ถึงวังเวียง 4 ชั่วโมง



ที่พัก พักที่โรงแรมแสงอรุณ 2 วันวันละ 600 แต่ต่อเหลือ 500 ต่อวัน



รถโดยสารที่นี้


อารมคล้ายๆข้าวสารบ้านเราในตัวเมืองวังเวียง


ซิกเนเจอร์ที่นี้ ซากุระบาร์


ของมึนเมาที่วังเวียงมีขายเยอะมากนอกจากเหล้าเบียร์ ถ้าคนสายเที่ยวกลางคืนถ้ามาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าที่นี้มีอะไรบ้าง


แผนที่วังเวียง


เราเช่ามอไซต์มาวันละ 400 บาท 



เช้านี้มีคนเล่นบอลลูนด้วยสวยดี เด็กจะราคา 40 เหรียญ ผู้ใหญ่ราคา 70 เหรียญ/คน (เงินไทย 2,100 บาท/คน ราคาอาจจะสูงหน่อย แต่ก็คุ้มค่าสำหรับการชมวิวสวยๆได้รอบเมือง)

เดินๆไปมีกลิ่นหอมๆตามข้างทางเลยแวะดูหาอะไรกินกัน


ตรงหน้าวัดกลางเมืองวังเวียงชื่ออะไรซักอย่างอ่านไม่ออกฮ่าๆ



เราสั่งฮอทด๊อกไป (ที่ลาวเรียกแซนวิช) ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 15000 กีบ หรือ 60 บาทนั้นเอง


ใหญ่โคตรๆอิ่มกว่าเบอร์เกอร์บ้านเราอีก



ป้าแกแถมกล้วยให้สามลูก



นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ในวังเวียงจะเป็น ฝรั่ง เกาหลี ไทย 


ขับรถวนรอบเมืองเล่นๆ เป้าหมายที่แรกของเราคือ ผาเงินนั้นเองซิกเนเจอร์เห็นวิววังเวียง


เราขับตามแผนที่ไปเรื่อยๆผ่านแม่นํ้าซอง อารมบรรยากาศแม่นํ้าซองเหมือนสังขละบุรีเลย


ถึงแล้วเค้าคิดค่าขึ้น 40 บาท หรือ 10000 กีบ


เดินป่าอีกแล้ววว


ระยะทางไม่ไกลเท่าไรชั่วโมงก็มาถึงจุดชมวิวแล้ว มีทางเดินขึ้นไปต่ออีกแต่ไม่ได้เดินต่อกะว่าจะไปแช่นํ้า บลูลากุนหน่อยเวลาจำกัดฮ่าๆ


วิวนี้มันสุดยอดจริงๆ



พอลงมาด้สนล่างแล้วรีบไปบลูลากูนต่อ


ราคาเข้าเท่าไรจำไม่ได้ละฮ่าๆ


ที่นี้จะมีเครื่องเล่นหลายอย่าง ทั้งโดดหอ ขับรถ บันจี้จัมพ์

บลูลากูนคนเยอะมากจริงๆ เลยไม่ได้ลงเล่น มีแต่ชาวเกาหลี


เลยเดินมาหน่อยไปเดินถํ้าปูคำแทน ระยะทาง 15 นาทีก็ถึง


เรากลับจากบลูลากูนเวลา บ่ายสาม หาอะไรกินกันในเมือง นี้คือเฝอ ผักแน่นจริงมีนํ้าพริกไหมฮ่า


เส้นเล็กแปลกๆแต่อร่อย


เครื่องปรุงบ้านเค้าล้ายๆบ้านเรา ชอบพริกไท มาเป็นเม็ดแบบตำให้เลยไม่ใช่แบบขวดถึงใจดี


หลังปรุงแต่งเฝอเรา


พอตอนเย็นก็มาเดินริมแม่นํ้าซองดูพระอาทิตย์ตกยามเย็นแต่มันตกฝั่งไหนหว่าฮ่าๆๆ


ขากลับแวะร้าน happy hour สั่งเครื่องดื่มมาแก้กระหายหน่อยมีเบียร์ลาวสดขายด้วย ร้านนี้มีแต่ฝรั่งไม่มีคนชาติอื่นเลย เราหลงเข้ามาฮ่าๆ


เวลา 9 โมงเช้าขากลับเราจองผ่านตรงนี้เหมือนจะโดนชาจหลายบาทอยู่แต่ไม่มีทางเลือกหารถกลับไม่ได้ฮ่าๆๆ


ซื้อตั๋วขึ้นยิงตรงอุดรเลยแต่เปลี่ยนรถประมาณ 3 รอบได้ไม่เข้าใจระบบขนส่งเค้าเหมือนกัน


เราใช้เวลาถึงอุดรประมาณหกโมงเย็นละรอรถกลับกรุงเทพรอบ 3 ทุ่ม ถึง 6 โมงเช้า ใช้เวลาเดินทางเกือบๆ 20 ชั่วโมงได้ตอบรอบ

ถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาการมาครั้งนี้มาแบบไม่ได้ศึกษาข้อมูลเลยมาแบบงงๆไร้ซึงโปรแกรมฮ่าๆติดตามทริปต่อไปนะครับ