ทริปนี้เริ่มจากแฟนผมนั่งหากิจกรรมทำช่วงที่เรายังว่างๆและวางแผนว่าจะไปเที่ยวสักที่หนึ่ง แต่แล้วเธอก็เจอกลุ่มจิตอาสากลุ่มหนึ่งเธอจึงพยายามส่งลิงค์มาให้ผมอ่าน และด้วยที่เธอชอบจังหวัดเชียงใหม่อยู่แล้วยิ่งทำให้เธออยากไปมากขึ้น และบวกกับเรา 2 คน ต่างก็ยังไม่เคยออกค่ายอาสามาก่อน ครั้งแรกผมตื่นเต้นมากครับ คิดไปต่างๆนาๆงานนี้มีเต้นแน่ๆเลย ด้วยความที่ไปเคยออกค่ายอาสากับคนที่เราไม่รู้จักมาก่อน ก็ตื่นเต้นเป็นพิเศษครับ
แต่สุดท้ายแล้ว ก็ตัดสินใจลงชื่อเลยครับ 2ที่ จากกรุงเทพ ด้วยทริปนี้เป็นการออกค่ายอาสาของกลุ่ม Give North ชมรมสร้างสุขเพื่อสังคม กับกิจกรรมห่มรักมัดย้อม 10ปีสร้าง 10ปีสุข ซึ่งเป็นกลุ่มจิตอาสาอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ และสถานที่ๆเราจะไปนั้นอยู่ที่ บ้านห้วยแม่เย็น อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่ ครับ เราตื่นเต้นนิดๆเพราะเราเพิ่งเคยร่วมกิจกรรม เริ่มรู้สึกจะทำตัวไม่ถูก แต่ไหนๆก็ไหนๆละ ลงชื่อมาแล้วเลือกแล้วก็ถอนไม่ได้เนอะ (; กิจกรรมที่เราจะเดินทางไปต่อจากนี้เป็นกิจกรรมการทำผ้าห่มด้วยวิธีการมัดย้อม ซึ่งจะนำวัตถุดิบขึ้นไปบนพื้นที่ของชาวบ้าน และทำขั้นตอนการมัดย้อมและจัดทำจนแล้วเสร็จ แล้วจึงส่งมอบ ใช้เวลาร่วมกิจกรรมทั้งหมด 3 วัน แต่ผมและแฟน ต้องรวมเวลาในการเดินทางเป็น 5 วัน ลางานครับพี่ท่าน ยอมครับงานนี้ หลังจากลางานทุกอย่างลงตัว ประสานงานกับพี่ทางกลุ่มแล้ว ก็ได้เวลาจัดกระเป๋าครับ
เช้าวันศุกร์ที่18 เวลาเช้ามากๆๆๆๆๆ จนที่จะมากได้ เรารีบเดินทางไปที่สถานีรถไฟหัวลำโพงด้วยความง่วง น้ำอาบไหมเอ๋ย ไม่ต้องคิดครับ รีบขนาดนั้น ไปก่อน เดี๋ยวที่นั่งเต็ม ไปถึงสถานีรถไฟอย่างเร่งรีบครับ แต่โชคดีมากๆที่เรายังไปถึงทันพอที่จะมีที่นั่ง รถไฟเที่ยวนี้เป็นรถไฟฟรีครับ นั่งกันนานๆกันเลยละครับ
หลังจากรับตั๋วรถไฟ สิ่งที่น่าตื่นเต้นคือ รถไฟออกเวลา 13.45 น. แต่นี่เพิ่งจะ 8 -9 โมง เหลือเวลาตั้งเยอะ สิ่งที่ควรทำคือนอนครับ นั้น! แต่ลืมบอกไปว่าเรามารับตั๋วตัวเปล่าครับ ไม่ได้แบกอะไรมาเลย ฉะนั้นกลับบ้านไปนอนต่อ ขอพักอีกสักงีบ แต่ผมดันบังเอิญไม่มีถุงมือ แฟนผม ผู้ซึ่งมีประสบการณ์ในการไปเที่ยวเชียงใหม่ เธอบอกให้ผมไปซื้อถุงมือก่อนยังมีเวลา ตอนนี้เธอเป็นเหมือน Google ในตัวผมครับ 5555 แต่ผมเองก็ยังไม่ยอมซื้อ หลังจากต่างคนต่างกลับไปนอน สิ่งที่น่าตกใจคือดันตื่นมาประมาณ 11โมง รีบสิครับเดี๋ยวต้องไปแวะซื้อถุงมืออีก
หลังจากทำอะไรเสร็จ หอบหิ้วกระเป๋ากระเป๋ารีบออกมา แต่ก็ยังลังเลว่าจะซื้อถุงมือไม่ทัน วินาทีนั้น ช่างมันเชียงใหม่ยังมี 55555
เร็วสุดคงหนีไม่พ้นรถไฟใต้ดินครับ
ปกติรถไฟใต้ดินผมต้องขึ้นไปทำงานทุกวัน แต่ทำไมวันนี้รู้สึกแปลกๆ 55555 เห็นบ่อยนะครับ ฝรั่งที่ backpack โดยสารใต้ดิน พอวันนี้ผมขึ้น รู้สึกเลยครับ รู้สึกขวางทางชาวบ้าน แอบๆไว้ครับ 55555
พอมาถึงสถานีรถไฟอีกครั้ง ก็แวะกินข้าวอะไรให้เรียบร้อย ขึ้นรถไฟเลยครับ จังหวะนี้คนแน่นมากครับ รู้สึกอบอุ่นมากครับ โดยส่วนตัวชอบมากครับที่จะได้นั่งรถไฟ เคยนั่งรถไฟไปเรียนบ่อยๆ
จังหวะนี้แน่นจริงครับ แต่ยังไม่ถึงอินเดีย ผมว่ามันเป็นมนเสน่ห์อย่างหนึ่งของการนั่งรถไฟไทยจริงๆ หลังจากเริ่มนั่งเราก็เริ่มจะลุยกันเลยครับ ไอ้ที่ว่าลุยมันคืออะไร มาดูกันครับ 
มาแล้วครับอาวุธเรา ที่จะอยู่กับเราตลอดทริปนี้ ถ่ายไปก็กลัวเรื่องแบตครับ เพราะผมแบตเพียงก้อนเดียวกับการใช้ชีวิตอีก 3 - 4 วัน ระหว่างรถไฟที่ค่อยๆแล่นไปตามทงที่แสนยาวนาน เราก็พยายามเก็บภาพข้างทางครับ
แต่ผมไม่ได้ถ่ายคนเดียวนะครับงานนี้ รวมทั้งรีวิวนี้ ก็นำภาพที่่ได้จากโทรศัพท์ของแฟนผมมาเป็นภาพประกอบเหมือนกัน
หลังจากรถไฟค่อยๆเคลื่อนขบวนออก ความวุ่นวายก็มาถึง
แกอยู่ดีๆขึ้นรถไฟมาก็เอาเลยครับกับความปวดหัวปวดร้าว แกจะไม่ให้ใครไปนั่งร่วมกับแก แกจะวางขาและก็นอน ผมนี่สงสารลุงที่นั่งด้วยเหลือเกินโดนทั้งถีบทั้งเหยียบ แต่เจ้าถิ่นอะครับ รู้จักทุกคนเลย เห้อๆประสบการณ์แปลกใหม่จริงๆ แค่เริ่มก็เอาแล้ว 55555
เวลาผ่านไปสักพักลุงกลายเป็นลูกหมู 55555
หลังจากรถไฟแล่นไปเรื่อยๆระหว่างทางก็พยายามเก็บภาพต่างๆไว้เป็นเรื่องราวความทรงจำดีๆ ผมว่าบางครั้งมันก็เพลินดีนะ ได้นั่งรถไฟยาวๆ กินลมธรรมชาติบ้าง ฝุ่นบ้าง บางคนอาจไม่ชอบการเดินทางที่ยาวนานเพราะรู้สึกเสียเวลา สำหรับผมถ้าพอมีเวลาที่จะให้กับการเดินทางผมก็รู้สึกโอเคกับมันนะ
ถึงแล้วววว เ ชี ย ง ใ ห ม่ . . . หลังจากพยายามนั่งหลับๆตื่นๆมานานแสนนาน ก็ถึงสถานีรถไฟเชียงใหม่แล้วจ้าว ดีใจสุดๆอะเดินทางมาถึง รถออกตั้งแต่ 13.45 ถึง ตอนนี้ เวลา 05.00 น. เป็นการเดินทางยาวนานครั้งแรก คงจะจำการเดินทางครั้งนี้อีกนานเลย 
หลังจากเดินทางมาถึง ภาพแรกที่เห็นเลยแล้วชอบมากๆคือ หนุ่ม Biker แกเอารถบรรทุกมากับรถไฟขบวนเดียวกับผมครับ ได้โอกาสเลยขอถ่ายเก็บไว้สักหน่อย 
เดินเลยมาสักพักก็จะมีร้านอาหารประจำสถานีรถไฟอยู่ทางด้านซ้าย ครับ หิวมากๆ เอ่อลืมบอก ซื้อถุงมือแล้วนะครับ 5 5 5 5 5 มาถึงที่สถานีจะมีร้านค้าอยู่ครับ ไม่ถึงกับเยอะแต่จากการสังเกตุน่าจะพอช่วยคนที่ยืมหยิบติดอะไรมาจากบ้านอยู่ครับ
จากนั้นก็พยายามโทรติดต่อกับพี่วสันต์ พี่ที่ค่อยประสานงานกับสมาชิกท่านอื่นๆที่กำลังเดินทางมา
หลังจากกินอิ่มเสร็จแล้ว Google ก็เริ่มทำหน้าที่ครับ เริ่มติดต่อพี่วสันต์ ที่กำลังเดินททางมารับเราไปรวมกับสมาชิกคนอื่นๆ
ระหว่างรอครับ
การเดินทางที่ดีต้องถ่ายรุปคู่กับป้ายสถานที่ครับ 5555
" แ ก๊ ง ล ำ ป า ง ค รั บ บ บ "
" พร้อมยังค่ะ! ทุกคนนน เตรียมตัววว นะ 1 2 ซั่มมมมมมมมม " 
"จัดแล้วนะครับบบบ งับ! " 
จริงๆมื้อนี้ผมเล็งไก่ไว้นะ 55555 มันเป็นการกินข้าวที่แสนหาได้ยากจากกรุงเทพ มีเงินเป็นแสนเป็นล้านก็หาร้านแบบนี้ในกรุงเทพไม่ได้นะครับ อิอิ
" ส อ ง ส า ว ดู จ ะ ใ ห้ ค ว า ม ส น ใ จ อ ย่ า ง ยิ่ ง "
มันเป็นประสบการณ์ใหม่ที่ดีเลยที่เดียวครับ ผมไม่รู้ว่าคนที่เดินทางท่องเที่ยวส่วนใหญ่จะรู้สึกแบบนี้หรือป่าว ผมเองก็ยังเพิ่งเริ่มที่จะออกเดินทางท่องเที่ยวได้ไม่กี่ที่ เรียกได้ว่ามือใหม่เลยก็ว่าได้ครับ แต่ทุกครั้งที่ผมไปมันจะต้องมี อุปสรรค์เกือบจะทุกที่เลย และเมื่อไหร่ที่มันเกิด ผมมักจะยิ้มรับจากมัน มันเหมือนตัวช่วยจดจำเวลาขณะนั้นก็ว่าได้
ชาวบ้านก็มาช่วยนะครับ กิจกรรมนี้พยายามที่จะให้ชาวบ้านได้มีส่วนร่วมด้วยครับ เพราะอะไร ต้องอ่านต่อไปครับบ ทริปนี้เราไม่ได้มาเล่นๆนะครับ 55555 
เริ่มลงหม้อแล้วนะครับบบบ ตื่นเต้นมากครับบบ ทุกคนดูอยากจะเห็นผมงานของแต่ละคน แต่ก็ต้องใช้เวลาเผื่อให้สีมันติดผ้าครับ ทั้งนี้ผ้าหนึ่งผืนเราจะทำ 2 - 3 สี ก็ได้ แต่เราเลือกที่จะทำสีเดียวครับ เพราะว่าเราต้องเผื่อเวลาที่เราต้องสต๊อปสี ล้างน้ำเปล่า และตากด้วย ซึ่งเวลาก็ใกล้ที่จะเย็นลงๆเข้ามาทุกที 
QC ตรวจเช็คการมัดอีกรอบครับ 5555 จริงๆแล้วถ้าเรามัดไม่แน่น ส่วนที่เรามัดไม่แน่นสีจะแทรกซึมเข้าไปซึ่งเวลาต้มเสร็จ จะไม่เกิดลายอะไรเลย ฉะนั้นต้องมัดให้แน่นครับ เราจึงต้องมี QC นั้นเอง QC ของเราคือพี่โอ๋ครับ พี่โอ๋คือพี่อีกท่านหนึ่งที่เป็นสมาชิกของกลุ่ม Give North ตั้งแต่แรกๆเลยครับ พี่โอ๋จะพยายามเดินช่วยทุกจุดเลยครับบ 
ลุ้นครับๆๆ จังหวะนี้ทุกคนลุ้นของแต่ละคนมากครับ 
สังเกตุจากภาพนี้จะเห็นว่า ทุกคนไม่ได้มีผลงานแค่ชิ้นเดียวแน่ๆ 5555 แต่ก็สนุกดีครับ ผมนี่ยิ้มทั้งวันเลย เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่โอบล้อมด้วยภูเขา ธรรมชาติ จริงๆ วันนี้แดดก็ดี ฟ้าก็เปิด รอเวลาจนผ้าต้มเสร็จ เดินจน งง อะครับ ต้มหม้อไหนบ้างเพราะเราจะต้องช่วยเพื่อนๆด้วย ถึงเวลาแล้วครับ 5555 ต้องเอาผลงานขึ้นแล้ว แต่เชื่อไหมครับว่า แยกไม่ออกเลย ของใครเป็นของใคร เวล่าก็จวนเจียนใกล้มืดเข้ามา ทีนี้ละครับ งานรีบก็มาาาา
เสร็จแล้วครับ ของใครเป็นของใครดูกันไม่ออกจริงๆ แต่นั้นยังไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงครับบ คราวนี้ก็เหลือแค่รอเวลาตากให้ผ้าแห้ง แล้วพรุ่งอีกวันเราจะนำใยโพลีมาใส่ไว้ในผ้าห่มแล้วเย็บปิดแล้วก็ส่งมอบครับ คราวนี้ก็ได้เวลาเก็บของแล้วครับ จะมืดแล้ว ได้เวลาลงไปปักแลนด์มาร์คแล้วครับ 
นั่งกินลมชมวิวข้างทางๆมาเรื่อยๆก็มาถึง ทางลงที่จะเข้าไปที่ไร่แล้วครับ 
ทุกคนดูชิวและสนุกมากครับบ มันเลยทำให้ตลอดทริปตลอดเส้นทาง มีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มม 
ลงมาถึงด้านล่าง ที่พักเราวันนี้สุดยอดมากครับ อยู่ในช่วงหุบเขา ล้อมรอบด้วยภูเขาน้อยใหญ่ และที่สำคัญพี่ๆบอกว่านอนใกล้ลำธารน้ำตกด้วย ฟินครับงานนี้ ตอนนี้ก็หาสัมภาระของแต่ละคนครับ 
จุดกางเต้นท์ครับ บริเวณนี้กางเต้นท์ได้ถึง 5 หลัง หรืออาจจะมากกว่านิดหน่อย แต่บอกเลยครับ ว่าคุณจะได้ยินเสียงธรรมชาติที่แท้จริง โอบล้อมกอดคุณทุกคเช้าค่ำ อากาศเย็นๆ ไม่ร้อน ตกกลางคืนหนาวครับบ อยู่ใกล้น้ำ เล่นน้ำได้นะครับตรงนี้ จุดนี้เป็นไร่ส่วนตัวของพี่สมรัชเลยย อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ สุดยอดมากครับบ คืนนี้และอีกคืนพรุ่งนี้เราต้องฟินแน่ๆ
มื้อนี้คืนแรกครับ กับข้าวอร่อยมากกก จากแม่ครัวหนึ่งในสมาชิกกลุ่มGive north ตอนนี้ยังไม่เปิดเผยตัวนะครับ อิอิ ก่อนรับประทานอาหารก็ต้องพิจารณาอาหารกันสักก่อนนะครับ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เราก็มานั่งรอบกองไฟครับ ถือเป็นการแนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการ การเข้ารอบกองไฟอาจจะไม่มีรูปนะครับ มันกลายเป็นความทรงจำที่เข้ามาซึมซับไว้ในความทรงจำที่ดี ทุกคนได้รู้ว่าแต่ละคนเป็นอะไร ทำอะไร มาจากไหน มาเข้าร่วมกลุ่มได้ยังไง ทำไมถึงมาเข้าร่วมกลุ่ม คืนนั้นเราแลกเปลี่ยนทัศนคติความคิดกันทุกคน ผมนี่ยิ้มเลยครับ เพราะรู้สึกดีมากๆ
จุดนี้บอกเลยว่ารอเธอพระอาทิตย์ แต่เธอโดนบัง ไม่ค่อยเบยย ขับมอไซค์ตามหาเธอตั้งแต่ทางยังมืดครับ นี่สว่างละเธอก็ไม่ออกมาให้เห็นครับ ขับกลับเลยครับบบบ