เดย์หนึ่ง
ก่อนจะฝึกงานเสร็จ 7 เดือน ก็ต้องหาทางเติมพลังให้กับชีวิตสักหน่อย ครั้งที่แล้วไปทะเลแล้ว คราวนี้ไปไหนดีนะ ดูรีวิวเที่ยวหน้าฝนก็มาจบลงที่กาญ แล้วกาญมีอะไรเที่ยวล่ะ เอราวัณ ล่องแพ น้ำตกแม่ห้วยขมิ้น สะพานข้ามแม่น้ำแคว นั่งรถไฟเล่น ได้ดังนี้ก็โทรหาที่พักที่สามารถล่องแพได้ "เต็มแล้วค่ะลูกค้า" เปลี่ยนแผน ไม่ไปก็ได้ล่องแพไปที่เหลือแล้วกัน ทริปนี้ไปกับเพื่อนสองคนอีกแล้ว
เช็คว่าจะไปถึงกี่โมงดี ตอนแรกว่าจะไปถึงกรุงเทพเช้ามืดแล้วจะได้ถึงกาญสายๆทันรถรอบแรกพอดี
แล้วเพื่อนที่กาญก็จะกลับบ้านพอดี บอกไปด้วยกันมั้ย ถึงนู่นก็เที่ยงๆ เราก็เลย โอเคไปแบบสบายละกันไม่น่าเลทอะไรมาก ลุย ออกจากพิษณุโลกแปดโมงเช้า
และแล้วก็ถึงกาญตอนบ่ายสอง เหอะๆ = =
ลุงคะรถออกกี่โมง บ่ายสามหนู งั้นไปกินข้าวก่อนละกัน ร้านอาหารแถวขนส่งก็พอโอเค
กินเสร็จก็มาดูว่าไปเอราวัณประมาณกี่ชั่วโมง 63 km ประมาณชั่วโมงนิดๆ ก็น่าจะทันเช็คอินพอดี เราจองที่พักไว้ที่อุทยานเขาให้เช็คอินก่อน 16.30 น.
อันนี้ไม่มีส่วนลดใดๆ
ภายในรถที่นั่งไป คนแน่นมาก ระหว่างที่นั่งไปดูนาฬิกาไม่ห่าง สุดท้าย สี่โมงครึ่งแล้วยังไม่ถึง ช่างมันเนอะแก ชีวิตสโลวไลฟ์ เป็นไงเป็นกัน
ตอนเราไปมันมีโครงการอะไรไม่รู้ลด 50 % ได้ในราคาบัตรนักศึกษาด้วย
รถโดยสารส่งถึงนี่เลย เราก็รีบตรงไปที่เขาให้เช็คอิน ขอบคุณพระเจ้า ยังมีพนักงานอยู่เช็คอินได้ เราจองที่พักจากที่นี่นะ http://www.dnp.go.th/parkreserve/schedule_np_menu.asp?lg=1 ช่วงวันจันทร์ถึงพฤหัสมีส่วนลด 30 % ถูกมาก
นี่ก็ประมาณห้าโมงเย็นแล้ว แผนที่วางไว้ว่าจะไปเล่นน้ำก็อด ไปหาข้าวกินก่อนละกัน แนะนำให้กินร้านสี่นะ อร่อยทุกอย่าง
ถ่ายรูปก่อนเข้าพัก เหอะ ๆ เยิน
นี่ไง หมดเขตธันวานี้นะ
มีให้กางเต้นด้วย พี่เขาจะกางให้เลย เรามีหน้าที่จ่ายตัง แต่เราไม่ ฉันกลัว
กุญแจห้องใหญ่มาก
ทางเข้าค่อนข้างลึก
และมีแบบนี้ตลอดทาง
ยังไม่ถึงอีกหรอ ปกติในเวลาราชการจะมีรถกอล์ฟให้บริการนะ
เหนื่อยแบบมือสั่น ภาพเบลอมาก
ทางเข้าดีงานนะจ๊ะ
บ้านฉันหลังริมสุด เป็นบ้านแฝด มีแอร์
ห้องพักดูดีมาก
หมดไปแล้วกับวันแรก นอนพักแป๊บ
เราจะไปลุยน้ำตกกัน เขาเปิดแปดโมงแต่เราไม่สน 
เดินแป๊บเดียวก็ถึงแล้วชั้นที่หนึ่ง ไหลคืนรัง น้ำพอเล่น กำลังดี
เดินมาอีกนิดเดียวก็ถึงแล้ว ชั้นที่สอง วังมัจฉา สมชื่อมาก
ปลาพลวงนี่ฉันเลยไม่ได้เล่นน้ำ นางตอดได้เจ็บมาก ตัวใหญ่ตัว กลัวการเป็นอาหารปลา
ลงไปสงสัยได้เป็นอาหารปลาแน่ 
ไม่ใช่เล่นๆนะจ๊ะทางขึ้น 
เนี่ยชั้นสาม ไม่น่าเชื่อ 
บรรยากาศอึมครึม ฝนตกพรำ ๆ ตลอดทาง มีต้นไม้ที่มีชุดไทยแขวนเต็มไปหมด ฉันจึงต้องร้องเพลงเพื่อความสบายใจ "เราจะเดินในทางของพระเยซู มีพระองค์คอยดูชีวิตของเรา" 
แกๆ เหลืออีกกี่ชั้นหรอ 
มีจุดชมวิวให้พักหายเหนื่อย
ถึงแบ้วชั้นสี่ 
คิดว่าคงเหมือนอกนางผีเสื้อสมุทรแหละ 
น้ำตกน้อยๆระหว่างทาง
ทางขึ้นเริ่มทรหดขึ้นเรื่อยๆ
เวลาที่ห้ามขึ้นชั้น 567
เห็นทางแล้วน้ำตาจิไหล
ถ้าฝนตกหนักกว่านี้คงพักละนะ
คิดว่าถ้าน้ำเยอะคงสวยกว่านี้
ระหว่างทางก็มีการแสดงความเป็นเจ้าของเพียบ
น้ำตกเล็กๆก่อนถึงชั้นหก
เหมือนในหนังจูลาสซิก เดี๋ยวสักจะมีไดโนเสาร์โผล่มา
นี่ไงชั้นหก ดงพฤกษา เหอะๆ
ไปชั้นเจ็ดเลยดีกว่า 
กุ๊งกิ๊งมากเลยทางเดินขึ้นชั้นเจ็ด
เฮ้ยยย แกร ถึงแล้ว เหลืออีกชั้นนึงป่าวอ่ะ บ้า 
ภูผาเอราวัณจริงๆ
โพสท่าเก๋ๆ 
ปลานี่แหละตอดเจ็บนัก
สวยมาก ลื่นมาก 
บ๊ายบาย เอราวัณ ตอนแรกว่าจะไปน้ำตกแม่ห้วยขมิ้น แต่เขาบอกว่ารถมันไม่ค่อยมี และไปกันสองคนเลยไม่แนะนำ อดค่ะ ไม่เป็นไรอาจได้กลับเร็วกว่ากำหนด
แล้วจะไปไหนกันต่อดี ลุงคนขับบอกว่าไปสะพานมายัง เดี๋ยวลุงจอดให้ลง โอเคค่ะ
ที่จริงก็เห็นแล้
ว
ที่จริงก็เห็นแล้วนะสะพาน แต่เพื่อนบอกว่ามันไม่หนีหรอก สายตาเหลือบไปเห็นพิพิธภัณฑ์สงครามโลก ไปดูหน่อยก็ได้ยังไม่เคยเห็น ค่าเข้าชม 40 บาท
ถ้าใครได้ดูหนังเรื่อง บุญผ่องก็จะอินนิดนึง
โกโบริอยู่ยุคนี้ป่าวนะ ไม่แน่ใจ
อดขึ้นรถไฟ มันมีรอบ 10.30 แต่นี่บ่ายสองกว่าละ
แล้วก็เจอลุงคนนึงบอกว่าจะไปไหนก็บอกนะไปส่งได้ เลยให้ลุงพาไปส่งตอนแรกก็คิดว่าปากสอยนะ แต่ลุงถามเคยไปสุสานยัง มาเดี๋ยวไปส่ง 
ชอบประโยคนี้ "แผ่นดินซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งสุสานนี้ เป็นสมบัติของประชาชนชาวไทย ได้อุทิศให้เป็นที่พักตลอดกาล สำหรับทหารเรือ ทหารบกและทหารอากาศ ผู้ซึ่งได้รับเกียรติ ณ ที่แห่งนี้
