Search and share travel destinations and experiences in Thailand Sign up Log in
 
หลงรักภูชี้เพ้อ จ.แม่ฮ่องสอน (ฉบับกล้องฟิล์ม) ภูชี้เพ้อ (Phu Chi Phoe) จ.แม่ฮ่องสอน
    • Posts-1
    Coco •  January 02 , 2016

    ทุ่งดอกบัวตองที่หายไป...

     

    Date:09.12.2015
    Canon AE-1 Program
    Film : Kodak gold 200

    Page : http://www.facebook.com/CocofolioPhotography

     

                 หลังจากออกจากตัวเมืองแม่ฮ่องสอน ก็นั่งรถตู้มุ่งหน้าสู่ อ.ขุมยวม เพื่อไปยลทุ่งดอกบัวตองที่ดอยแม่อูคอ แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เพราะเรามาผิดเวลา ผิดช่วง ดอกบัวตองเป็นทุ่งๆหายไปแล้ว ไม่เป็นไรเราถ่ายรูปเล่นบริเวณที่พักก็ได้ ไปชดเชยแสงสวยๆที่ภูชี้เพ้อในวันรุ่งขึ้นดีกว่า พักผ่อนๆ ขาเจ็บอยู่แต่สู้ตาย!!

                     คืนนี้พักที่สวนดอยแม่อูคอ มีสวนดอกไม้สวยๆให้ถ่ายรูปแก้ขัดหลังจากไม่เจอทุ่งบัวตอง บรรยากาศดี นั่งหน้าที่พัก ถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกที่เหลี่ยมเขาด้านหน้าได้สวยๆ ไม่ต้องไปไกล

     

    มีดอกบัวตองขึ้นแซมๆไร่ข้าวโพด หน้าที่พัก

     

    แปลงดอกเสี้ยนฝรั่งสวยๆในบริเวณที่พัก

                     บริเวณถนนหลักที่เดินทาง เป็นแปลงดอกไม้ แปลงผักของชาวบ้านบนนั้น อากาศเย็นๆลมแรง แดดแรงแต่ไม่ร้อนเลย

     

                      เดินถ่ายรูปเพลินๆที่นี่ระหว่างรอพระอาทิตย์ตกดิน อากาศเริ่มเย็นลงทุกขณะจิต และได้เวลาสัมผัสความหนาวเย็นของที่นี่แบบจริงจัง ชอบที่นี่ตรงวิวรอบๆและดอกไม้รอบๆตัวนี้ ที่ทำให้โลกของแสงเย็นนั้นฟรุ้งฟริ่ง ละมุนๆกว่าเดิม

                         บริเวณร้านข้าวของที่พัก มีบริการถึง 3 ทุ่มกว่าๆ และจะปิดไฟทั้งหมดตอน 4 ทุ่ม ตอนกลางคืนลมแรงและหนาวมาก ไม่อยากคิดว่าเช้ามืดพรุ่งนี้จะลุกมาเผชิญกับความเย็นอย่างๆไร 555 พักผ่อนกายาในผ้าห่มสองผืน ตื่นมาจะได้มีแรงขึ้นภูชี้เพ้อพร้อมขาเจ็บๆของเราที่เดินกะเผลกตลอดเวลา

    • Posts-2
    Coco •  January 02 , 2016

    ภูชี้เพ้อ ภูน้อยๆที่ทำให้เพ้อได้จริงๆ

    Date:11.12.2015
    Canon AE-1 Program
    Film : Fuji superia 200

                   เจ้าของที่พักได้ติดต่อรถที่จะพาเราไปภูชี้เพ้อตอน ตี 5 ฝ่าความหนาวและสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยเลยตอนนี้ กว่าจะขึ้นไปถึงจุดชมวิวได้ นั่งพักสูดอากาศเข้าปอดหลายรอบมาก ขาก็เจ็บ ร่างกายก็ไม่ค่อยฟิต ทางเดินขึ้นไม่ลำบาก แต่ก็ชันขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

                         สูดหายใจลึกๆหลังจากสู้กับความเหนื่อยล้า จนมาถึงยอดภูชี้ฟ้า เร่งฝีเท้าเท่าที่ทำได้เพื่อให้ทันพระอาทิตย์ขึ้น ใจหายใจไม่ดีทุกครั้งที่หยุดพักแล้วมองไปที่ทิวยอดเขา ภาวนาอย่าเพิ่งโผล่มาตอนนั้นตอนนี้เลย ขอข้าพเจ้าไปถึงจุดชมวิวก่อนได้มั้ย

     

                           ในที่สุดก็มาถึงจนได้ ทันพระอาทิตย์ขึ้นพอดี โชคดีจริงๆ ขอบคุณธรรมชาติที่ไม่โหดร้ายกับเราจนเกินไป 555 อยากมีส่วนร่วมตลอดในวินาที่ ที่แสงแรกจากดวงกลมๆนั้นโผล่ออกมา

     

    แสงแรกและทะเลหมอก

                        ถ่ายรูปเพลิน คนขับรถนัดเรา 7 โมง แต่มันไม่พอกับความสวยงามที่นี่ ขอแอบเลทหน่อยแล้วกัน อยากอยู่นานๆกว่านี้ อยากมีเวลากว่านี้แต่เวลานี้ มันมีกำกัดเกิน

     

    เดินลงจากภูชี้เพ้อตอย 7.30 น. จากสภาพทางต้องลงเรื่อยๆ ตอนเดินขึ้นรู้สึกเลย ว่าชันพอสมควร

     

                         โบกมือบ๊ายบาย ภูชี้เพ้อ เวลามีน้อยใช้สอยอย่างจำกัด เพราะต้องรีบลงไปให้ทันรถทัวร์เที่ยวเดียวในวันนั้น ที่จะเข้าเมืองเชียงใหม่ จากขุนยวม - เชียงใหม่