...ในทุกๆปลายปีนั้น ผมมักก็จะมีแผนแบคแพ็คไปเรื่อยๆยาวๆ  ในตอนแรกนั้นปลายปี 2016 นี้ จะไปหลวงพระบาง งอย หนองเขียว 
แต่...มีแวปหนึ่คิดถึงสิ่งที่ตั้งใจอยากจะทำ แต่ไม่ได้ทำสักที คือการเป็น " ครูอาสาสักครั้ง " 

เลยหาข้อมูล....
เจอกระทู้ของน้องคนหนึง http://pantip.com/topic/34875227 ผมเลยเลือกที่จะไปเป็นครูอาสาแทน  โดยจะไปคืนวันที่ 21 กลับวันที่ 27.12.2016

พูดคุยกันเบื้องต้น น้องเอ็ม (น้องเจ้าของกระทูู้) กับเพื่อนเคยมาสอนที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง และแนะนำให้ติดต่อครูยนต์....
.....จนได้คุยกับครูยนต์ ซึ่งเป็นครูประจำพื้นที่นั้น ได้พูดคุยกันคร่าวๆ ครูก็ได้บอกทางมา ดังนี้..

[u]สรุปเส้นทางเดิน[/u]  
"...จากเชียงใหม่เดินทางมาถึง อ.ฮอด เลี้ยวขวาที่วงเวียนไป อ.แม่สะเรียง อย่าลืมถึง อ.ฮอดเลี้ยวขวาตรงวงเวียน   ถ้าถึงทางแยกเข้า อ.อมก๋อย  ให้ขี่ตรงไปให้ถึง อ.แม่สะเรียง  แล้วขี่ต่อผ่าน อ.สบเมย  เข้าอุทยานแม่เงา  - บ้านแม่หลุย  -บ้านนาดอย- บ้านอุมโละ- บ้านสบโขง ข้ามสะพานแขวนน้ำแม่โขง  เข้าไปเขตเชียงใหม่ ผ่านบ้านจือทะ  เลยบ้านจือทะขึ้นไป  สังเกตป้ายจะมีทางแยกซ้ายมือ ตรงเนินดอย แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามทางหลัก  ถึงบ้านคะเนจือคีบอกว่ามาตามนี้ไม่หลงแน่ ..."

เราจะได้สอนเด็กชั้นประถมทั้งหมด วิชาที่สอนก็เลข การสะกดคำออกเสียง และศิลปะ

ผมไม่รู้เลยว่าบ้านคะเนจือคีนั้นเป็นแบบไหนยังไง ทางไปมันเป็นแบบใด ยากลำบากขนาดไหน อาหารการกิน .......

การเดินทางเราวางแผนแค่เพียงว่าไปรถไฟจากหัวลำโพง ไปเชียงใหม่ แล้วเช่ามอไซต์ไปที่โรงเรียนนั้น ...

ผมได้ทำการจองตั๋วรถไฟ ได้เป็นรถนอนพัดลม ตก 500 นิดๆ ออก 22.00 น. จะถึงเชียงใหม่ประมาณ 12.00 น.
บรรยากาศการเดินทางก็สบายครับ อากาศดี ... เหยียดแข้งขาได้เต็มที่

หลังจากถึงเชียงใหม่ตกบ่ายกว่าๆก้ได้เช่ามอไซต์ที่ ขนส่งอาเขต เป็น wave 110 เพราะ 125 หมดไปแล้ว 
....จากนั้นขี่จากเชียงใหม่ไป ตามเส้น 108 ถึง อ.ฮอด เลี้ยวขวาที่วงเวียนไป อ.แม่สะเรียง จะเจอทางแยกไปอมก๋อย ให้ตรงไปอย่างเดียวครับ
แต่ด้วยไปถึงแม่สะเรียงนั้นใกล้มืดแล้วจึงตัดสินใจ หาที่พักนอนแล้วจะออกเดินทางในช่วงเช้า วันที่ 23

เช้า 23 เราก็ได้หาอะไรรองท้องแล้วขี่มอไซต์จากแม่สะเรียงไปยัง เข้าอุทยานแม่เงา  - บ้านแม่หลุย  -บ้านนาดอย- บ้านอุมโละ- บ้านสบโขง 

ข้ามสะพานแขวนแม่โขง  เข้าไปเขตเชียงใหม่ ผ่านบ้านจือทะ  เลยบ้านจือทะขึ้นไป  สังเกตป้ายจะมีทางแยกซ้ายมือ ตรงเนินดอย แล้วเลี้ยวซ้ายไปตามทางหลัก.... ทางแยกซ้ายมือนี้ ระยะทาง 7 กม. ครับ เป็นระยะทางที่โหดสุดของการเดินทางแล้ว

และในที่สุดก็ถึงแล้ว..... ตก เที่ยงครึ่ง ....

เมื่อเดินทางไปถึง สภาพพวกเราก็ดังที่เห็น  ช่วง 7 กม. สุดท้ายนั้น เป็นจุดพีทของการเดินทางละ  
.... ค่อยๆขี่มอไซต์ลงไปยังหมู่บ้านนั้น เจอชาวบ้าน เด็กๆ เลยถามถึงครูยนต์  
ชาวบ้านชี้ไปด้านล่าง  ในที่สุดก็ถึงโรงเรียน มีครูยนต์กับเด็กๆ นั่งอยู่บนแคร่ หลังจากสวัสดีทักทายครูยนต์แล้วก็เจอกับประโยคที่ว่า... 
“ นึกว่าจะไม่มากันซะแล้ว !!! ”

ก็บอกครูไว้ว่าจะถึง 22 แต่มาถึงเที่ยง 23  ครูบอกว่ากำลังจะลงดอยเลย ถ้าไม่มาก็จะลงแล้ว  ... 
“ไหนๆมากันแล้ว ลงพรุ่งนี้เลยละกัน ..”  5555+

หลังจากกินน้ำ พักให้หายเหนื่อยแล้วเราก็ขอตัวไปอาบน้ำ อาบที่ต้นน้ำเลยครับน้ำเย็นมากๆ :] สดชื่น 
แล้วก็มานั่งทานเข้าพูดคุยกัน  ได้ความว่า เนื่องจากพวกผมไปช่วงปลายเดือน ครูก็จะทำการลงจากดอยไปพัก ก็จะให้เราออกแบบการสอน จัดการเรื่องต่างๆจนกว่าครูจะกลับขึ้นมา   ....เด็กๆแต่ละคนจะมีการทำเวรในช่วงเช้า เช่น รดน้ำต้นไม้ (ไม้ผลต่างๆที่เพิ่งปลูกลงไปใหม่ )  กวาดถูอาคารเรียนต่างๆ พื้นที่บริเวณโรงเรียน รวมถึงถนนในหมู่บ้าน  ส่วนเวรช่วงเย็นจะเป็นการรดน้ำต้นไม้  
ด้านที่พักก็พักที่เฮือนนอนครู(เรือนนอนครู)เลย  อาหารการกินก็ทำเองได้หรืออยากเปลี่ยนรสชาตก็ไปกินกับชาวบ้านได้เหมือนกัน ..ครูบอกว่าวันที่ 30 ธันวานี้ จะมีคณะขึ้นมาจัดกิจกรรมแจกของอยากให้เราอยู่กันก่อน ...ก็เลยไว้ตัดสินใจอีกทีครับ

คุณจอซิว ผู้ที่ครูให้คอยดูแลพวกเรา

และครูก็บอกว่าไหนๆก็ไหนๆละใช้งานเลยละกัน งานแรกของพวกเราคือเขียนป้ายครับ :]

จากนั้นก็มาพูดคุยสังสรรค์กันนิดหน่อยก็ พักผ่อน zzzZZZ….

เช้าวันที่ 24 เป็นเช้าวันเสาร์ที่จะมีน้องๆไปเรียนที่โบสถ์ และส่วนหนึ่งมาเรียนกับเรา
วันนี้ครูพาเราไปกินข้าวเช้าที่บ้านคุณจอซิวมีน้ำพริกหนู และแกงหนู อันนี้ครูว่าที่เด็ดเลยถึงกับขอให้ใส่ถุงลงไปกินข้างล่าง  ทำให้เห็นกันจะๆแบบนี้เลย ...

หลังจากทำเวร ครูยนต์ก็พาเรามาแนะนำตัวต่อหน้าน้องๆ และสายๆครูก็ลงจากดอย
วิชาแรกที่สอนวันนี้คือศิลปะ เพื่อให้เกิดความสนุก คุ้นเคยรู้จักกัน ... ผมสอนเรื่องการผสมสี มองแสงเงา และการลงสี และเมื่อวาดเสร็จก็ให้น้องๆ ออกมาโชว์ผลงานหน้าห้อง เพื่อฝึกการแสดงออกนิดหน่อย

ผลงานของแต่ละคน :]

จากนั้นก็พักกลางวัน เราก็จะพอการเรียนแค่นี้ก่อน แลัวจะให้น้องๆพาไปน้ำตกกัน ....
ทางก็พอได้เลยหละ ใกล้ๆ แต่ก็ชัน สำหรับเราอยู่ดี น้องๆเก่งมากกก

บันทึกภาพกันซักหน่อย

จากนั้นก็กลับผมก็ขอเดินสำรวจหมู่บ้าน :]

ขึ้นมาบนหน้าโบสถ์ของหมู่บ้านก็จะมีลานที่น้องๆกำลังเล่นสนุกกันอยู่ ...

จบไปอีกวัน .....

วันอาทิตย์ไม่มีการเรียน การสอน จึงถือโอกาสตื่นสาย เดินดูวิถีชาวบ้าน และไปโบสถ์ ...
ก็เห็นการร้องเพลง เด็กเล็กวิ่งกันซนทีเดียว

สามสาวน้อยนี่วิ่งตามมาถึงโรงเรียนเลยทีเดียว ก็ได้ภาพมาอย่างที่เห็น ^^

และด้วยเมื่อวานผมได้ตัดผมให้น้องไป 1 คน ทำให้มีการบอกต่อมั้ง 555+ ครวนี้เลยมากันมากมายหลายท่าน ก็จัดให้...

พวกเราตัดสินใจอยู่ต่อถึงวันที่ 30 ซึ่งต้องโทรไปเช่ารถมอไซต์ต่อ  ทำให้ต้องติดต่อกลับไปร้าน
ครูยนต์บอกผมว่า " ที่นี่มีสัญญาณโทรศัพท์นะ จะโทรก็ให้เด็กๆพาไป "
ตรงไหนน่ะหรอ....ปู๊นนนนนนน !!!  เอาว่ะไงก็ต้องโทร กะว่าไปโทรจบแล้วกลับเลย เพราะน้องๆบอกสัญญาณเต็ม !!!!!
เดินไปพักใหญ่ พร้อมกับเหงื่อท่วมๆ มีสัญญาณ แต่โทรไม่ติดครับ ... น้องๆบอกว่าให้มัดกับไม้ไว้ รอสัญญาณ  จริงๆครับต้องมัดจริงๆ...
ตอนโทรคุยเปิด speaker phone คุยยังกับนักร้องเลย ...เดินลงมาก็มีตาน้ำให้พอดื่มหายเหนื่อย ...น้องๆแข็งแรงถือกระเป๋ากล้องให้ด้วย  

ลงมาก็เดินเล่นในหมู่บ้านอีกรอบ ก็จะเดินสำรวจต้นน้ำกันครับ ..

ลงมาก็เจอทีมงานหนึ่งอาบน้ำกันอย่างสนุกสนาน ผมเก็บภาพมาหลายภาพแต่ลงแค่นี้พอละ เดี๋ยวหาว่าติดเรทอีก :]

แล้วก็กลับมากินข้าว อาบน้ำ ก่อนนอนก็ไปเห็นตารางของครูยนต์เข้า

เปิดเรียนวันนี้หมอกลงหนักมาก หมู่บ้านอยู่ช่วงหุบเขาเลยโดนหมอกบังแสงแดดไปเต็ม ๆ หมอกที่นี่เป็นเหมือนไอน้ำเลยทีเดียว ยังกับที่ออกมาจากพัดลมไอน้ำยังไงยังงั้นเลย อากาศไม่ต้องพูดหนาาวววว....

ก็แบบเดิมทุกวันน้องๆมาเข้าแถว แล้วก็ให้ออกกำลังกาย ยืดเส้นยืดสาย คนละท่า ทุกคน :]

ไหนๆก็มีป้ายชื่อแล้วก็มาเดียวๆ กันสักหน่อย

วันนี้ได้พาชั้นประถมต้น ลงมาเรียนที่ห้องเรียนต้นน้ำด้านล่าง วันนี้ให้น้องๆได้ทำการ์ด ซึ่งน้องๆไม่เคยทำเลย ก็ตั้งใจทำกันอย่างที่เห็นครับ  และมีอีกสองหนุ่มมานั่งดูด้วย บรรยากาศในห้องเรียนก็ คุยไป วาดไป ระบายไป กินขนมไป สนุกรู้สึกดีไปอีกแบบ  ^^

...เสร็จแล้วก็แสดงผลงานกันหน่อย :]

ผมให้เด็กเล็กวาดบ้านของตัวเองลงในแผนที่หมู่บ้านที่ผมได้ร่างไว้ช่วงก่อนนอน  และผมจะเรียกที่ละคุยเรื่องการออกเสียงคำง่ายๆ ที่ได้ให้การบ้านไปว่าชัดเจน ดีขึ้นแค่ไหน  ด้านเด็กโตจะถูกสอนเรื่องที่ซับซ้อนมาหน่อย การคิดเลข ความคิด ต่างๆ

โดยทั้งสองกลุ่มนั้นพวกผมให้มีความเชื่อมั่น จิตสำนึก กล้าแสดงออกในทางที่ดี การพูดหน้าชั้น หางเสียงต่างๆ ซึ่งหลังๆเห็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น อันนี้ดีใจจริงๆ ^^  

และทุกคืนชาวบ้านก็จะมาดูทีวีที่อาคารเรียน เรียกได้ว่าเป็น " คะเนจือคีเธียเตอร์ " เลยทีเดียว
ช่วงเวลาแห่งความสนุกนี้นั้นก็ดูได้เป็นช่วงเวลา  ส่วนวันอาทิตย์ก็จะเปิดให้ดูมวยเพิ่มในช่วงกลางวัน ^^

ทุกเช้าก็ยังเหมือนเดิม  แต่น้องๆไม่อายดังเดิมแล้ว 

ก่อนเข้าห้องเรียนก็ได้แจ้งกับน้องๆว่า วันนี้พวกเราจะเรียนด้วยกันเป็นวันสุดท้ายแล้ว และจะกลับเช้าวันที่ 31 
ใจหายเหมือนกันครับ วันแรกที่ครูยนต์บอกว่า อยู่ถึง 30 ได้ไหมนั้น ผมว่ามันนานอยู่ แต่พอมาวันนี้  เวลามันไวกว่าที่คิด

มาเข้าห้องเรียนวันนี้นักเรียนหนาตามาก และเราก็สอนกันอย่างเต็มที่ เด็กโตก็ยังเป็นโจทย์เลขที่มีความซับซ้อนนิดนึง
เช่นเดียวกับประถมต้น วันนี้ก็มีโจทย์เลขให้ทำ หลายข้อ และหากใครเสร็จแล้วก็ให้ สอนเพื่อน ผมเน้นให้สอนวิธีคิดมากกว่าบอกคำตอบ ส่วนใครที่เสร็จก่อนก็จะให้มาอธิบายการคิด  และการสะกดคำ 

วันนี้จะมีสอนแค่ช่วงเช้า และตกลงกันว่าช่วงบ่ายจะทำความสะอาดบริเวณโรงเรียนเพื่อ งานวันพรุ่งนี้ที่จะมีคณะมาจัดงานแจกของขวัญ :]

ป้ายเสร็จแล้ววว

วันนี้เช้ามาก็ได้ทานข้าวร่วมกับครูนัย ซึ่งพาครอบครัวมาเที่ยวที่โรงเรียนด้วย  ขอบคุณมากๆครับ :] กินซะเยอะเลย 

หลังจากนั้นก็ได้มีการเข้าแถวเคารพธงขาติ เหมือนเคย และบอกว่าวันนี้จะไม่มีการเรียนการสอน และจะช่วยกันทำความสะอาดหมู่บ้านกัน  จะเห็นได้ว่าวันนี้น้องๆมากันเยอะเลยครับ ก็เลยถ่ายภาพกันสักหน่อย :]

จากนั้นก็ไปทำความสะอาดหมู่บ้านกัน

สักสิบโมงครึ่งก็มีการกินอาหารเที่ยงที่โรงเรียน  พ่อครัวก็คือกลุ่มเด็กโตช่วยกันทำเลี้ยงน้องๆ ซึ่งผมสอบถามได้ความว่าจะมีแบบนี้ในวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ ...ก่อนกินก็มีการกล่าวให้รู้คุณค่าของอาหารด้วย:]

ลานกีฬาประจำหมู่บ้านก็จะมีกีฬายอดนิยมคือ ตะกร้อ  ฟุตบอลเล่นกันทั้งวันจริงๆครับ แดดแรงก็เล่น   ผมก็ได้ร่วมแจมแสดงทักษะบ้าง กลับมาตัวคล้ำเลยทีเดียว และเนื่องจากมีแข่งปลายปีทางวัยรุ่นเลยมาซ้อมบ่อยในช่วงนี้  สุดท้ายก็แบตมินตัน อันนี้ก็เล่นกันมืดค่ำเลยทีเดียว ขนาดแสงน้อยยังมองเห็น จนผมต้องเอาไฟมาส่องให้ แสงหมดแพ้น้องๆเลยหละครับ

กลับมาอาบน้ำและออกมาช่วยงานครู และคณะที่ขึ้นมาจัดงาน...
อย่างที่เคยบอกไปครับ วันนี้จะมีทีมงานขึ้นมาจัดงานปีใหม่ให้ทางเด็กๆ ก็มีกิจกรรม ฉายหนังกลางแปลง จับฉลากของขวัญ และเลี้ยงอาหาร ...
ชาวบ้านและเด็กๆ มากันแล้วว... 

ช่วงที่พวกเราได้พัก เมื่อทุกคนได้อาหาร และดูหนังจากจอที่ฉายด้วยเครื่องปั่นไฟ นั้น...ก็มีเสียงถามมาว่า
" ครูวันเด็กมาอีกไหม ? "
ผมก็นึ่งนิดแปปนึงและบอกไปว่า 
" คงไม่ได้มา ที่มนี่ก็นานแล้วนะ พรุ่งนี้ครูกลับแต่เช้ามืดด้วย พวกเราไม่เห็นครูหรอก "
"ไม่เชื่อ !!! .
เด็กๆ บอกเป็นเสียงเดียวกัน
จากนั้นก็ถอยมาถ่ายรูปเด็กๆ เก็บไว้
..ใครก็คิดว่าเราอยู่นานมาก แต่พอวันสุดท้าย "  เวลามันไวกว่าที่คิด..."

ตา ตื่อ ยื่อ คะเนจือคี

วันสุดท้ายของปี 2559 ราวๆ ตีห้าพวกเราตื่นอาบน้ำเก็บของ กะว่าจะออกไปแต่เช้าเพื่อให้ทันรถ บขส.ที่เชียงใหม่ในช่วงเย็น...
แต่ความมืดและหมอก ก็เลยตกลงกันว่าให้มีแสงเห็นทางหน่อยแล้วค่อยออกไป จากหมู่บ้านคะเนจื่อคี - แม่เงา -แม่สะเรียง-เชียงใหม่ ระยะทางกว่า 300 กม. 

....พวกเรา ครูยนต์ ครูนัย คุณจอซิว ได้พูดคุยกันพักใหญ่ ...ถึงเรื่องราวที่ผ่านมาบนดอยนี้ ก่อนที่คุณจอซิวจะชวนไปบ้าน มอบพริกสด พริกแห้งมาถุงใหญ่  และกระเป๋าสวยๆ ที่ทอมือเอง ... ขอบคุณมากครับ...

เช้านี้ไม่ได้เก็บภาพ ด้วยที่แสงน้อย ... เกือบเจ็ดโมงพวกเราก็ออกเดินทาง ผ่านจุดผิงไฟมีน้องๆ ก็ร่ำล่ากันสั้น ๆ 
.... สภาพทาง อากาศก็อย่างที่เห็น หมอกลงหนัก ไม่เห็นทางเท่าไร แต่ผมรู้สึกได้ว่า ควบคุมมอไซต์ได้ง่ายขึ้น ....7 กม. ที่ว่าโหดนั้น ขากลับใช้เวลาชั่วโมงนิดๆ กลับมาถึงสะพานแขวน ...

ถึงเชียงใหม่ เก็บ 5 โมงเย็น และเพื่อนผมก็ตีตั๋วกลับ กทม ส่วนผมลงกำแพงเพชรแวะบ้านนอกเลยยย ^^  เจ็ดโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น..บนมอไซต์  ถึงแก่นจริงๆ จบแล้วการเป๋นครู(ดอย)อาสา ครั้งแรกในชีวิต ..

เดี๋ยวคุยกันหลังทริปนิดนึงครับ :]

" สิ่งที่ทำในวันนี้  อีก 10 ปี ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ทำอีกไหม "

ผมชอบคำพูดพี่ ชุ visionary ที่ว่า

" ในชีวิตเรา มันแบ่งไว้สองอย่างว่า ในชีวิตเรา หนึ่งเลย คือ สิ่งที่ต้องทำ และสอง คือ ในสิ่งที่อยากจะทำ "

สิ่งที่ต้องทำคือหน้าที่การงาน เรียน หรืออะไรก็ตามที่พัฒนา เลี้ยงดูตัวเรา ครอบครัว 
สิ่งที่อยากจะทำ คือความชอบ งานอดิเรกอะไรก็ว่า แต่ถ้าโชคดีสองอย่างนี้มาบรรจบกันได้ก็ Win Win ..

การเป็นครูดอย... ผมนับถือหัวจิตหัวใจครูจริงๆครับ... _/\_ 
การได้มาสัมผัสถึงแม้เป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่ก็ทำให้ความคิดเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมากมาย ..เรียบง่าย แต่ชัดเจนขึ้น..
...แน่นอนผมคาดหวังให้น้องๆ มีความคิดไปในทางที่ดีขึ้นด้วย อย่างน้อย กลับมาสร้างสิ่งดีๆ ความภูมิใจให้ครอบครัว พัฒนาหมู่บ้าน...

ผมจะทำการล้างรูปและส่งกับให้ครูยนต์และทำ สคส.ให้น้องๆคืนด้วย ถ้าเห็นรูปตัวเองในวันพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีต่อๆไปคงได้คิดถึงกันและ อมยิ้มกันได้บ้าง หรือหากวันหนึ่งได้กลับมาอ่านกระทู้นี้มันคงเป็นความทางจำดีๆกันต่อไป 

...ผมคิดว่าน่าจะมีระบบแสงสว่างให้ลานกีฬา และบริเวณโรงเรียนน่าจะดีกว่านี้
และเครื่องฉายถ้าไม่ต้องใช้เครื่องปั่นไฟ ใช้ไฟจากแบตได้เลยก็ไม่ต้องขนน้ำมันจากข้างล่างเพื่อมาปั่นไฟฟ้า

ความตั้งใจครั้งนี้ผมต้องขอขอบคุณ
พี่ยง พี่ชูชาติ ผึ้ง เอก ใบเฟริน กิ๊บ ...
สำหรับอุปกรณ์ขีดเขียนและอื่นๆ

ครูยนต์ ครูนัย ที่ไว้ใจ และให้โอกาสพวกผม ให้ได้มาทำในสิ่งที่ผมตั้งใจ
คุณจอซิว และครอบครัวที่เป็นดังพี่เลี้ยง
กะปุ๊ กะพอ กาญดา ณัฐพล วิทุโย เต๊ะดา ดามึ ประวิช(ไม่พาครูไปเดินทางไกลอีกนะ ) สุชาติ สมหมาย ณรงค์ กิตตินันท์(ตัวแสบ) กุลนาถ อสุนีย์ ปราณี หน่อพอโพ พิสิฐ บุญทวี สุพล น้องๆ และชาวบ้านคะเนจื่อคีทุกคน 
พี่คณะที่มาจัดงานปีใหม่
เดอะคิว เพื่อนร่วมลำบากสำหรับงานนี้...

".. พวกเราเป็นดังของขวัญซึ่งกันและกัน..ปีใหม่นี้.."  

ตาตื่อยื่อคะเนจื่อคี

ติดต่อครูยนต์ 083 320 7968 ถ้าไม่ติดแสดงว่าครูอยู่ดอยนะครับ ให้โทรไปประมาณ 25-สิ้นเดือน

พูดคุยกันได้ที่ :]

https://www.facebook.com/NitVigator/

https://www.facebook.com/Theeranit.Photography/

กว่าจะเขียนจบก็เข้าสู่วันเด็กปี 2560 พอดี 
แด่คนที่เรียกผมว่า "ครู"  สุขสันต์วันเด็ก โตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีนะ :]